Paweł

Paweł, którego oryginalne imię było Saul, urodził się w Tarsie, kilka lat po Chrystusie. Jako młody człowiek pojechał do Jerozolimy i studiował u rabbiego Gamaliela. W tym czasie głęboko wierzył w judaizm. W Jerozolimie spotkał Żydów, którzy zostali chrześcijanami i wierzyli, że Jezus który został ukrzyżowany, był Mesjaszem, obiecanym odkupicielem Izraela. Saul zaczął prześladować Żydów, ale pewnego dnia na drodze do Damaszku miał widzenie zmartwychwstałego Jezusa i był tak poruszony, że sam został chrześcijaninem i zamienił imię na Paulos (Paweł). Spędził resztę swego życia, szerząc chrześcijaństwo wśród szlachetnie urodzonych nie - Żydów. Był w Jordanii, Syrii i Turcji. Okres najbardziej intensywnego głoszenia to czas około 50 lat po urodzeniu Chrystusa, kiedy to Paweł przeprowadził trzy misje. Pierwsza z nich to podróż z Barnabą i Markiem na Cypr. Następna - na południowe wybrzeże dzisiejszej Turcji (Anatolia), gdzie swoimi przemówieniami rozłościł wiele ludzi, co doprowadziło do kilkakrotnych aresztowań. Następna misja z Sylasem i Tymoteuszem prowadziła do zachodniej i północnej Turcji, a potem do Macedonii (obecna Jugosławia). Paweł niósł chrześcijaństwo na zachód. Udzielał porad, zachęcał i pomagał młodym grupom chrześcijan, pisał listy do kościołów (zborów) w Turcji (Anatolia). Listy te stanowią dużą część Nowego Testamentu. Po powrocie do Jerozolimy został aresztowany przez wrogich mu Żydów. Spędził 2 lata w więzieniu, zanim zażądał swoich praw jako obywatel rzymski ( w tym czasie tereny od Włoch po Syrię stanowiły Imperium Rzymskie). Chciał mieć proces w Rzymie. Był tam odesłany z Jerozolimy, spędził następne 2 lata w Rzymie w więzieniu, gdzie zmarł około 60 r. n. e.

powrót do góry wersja do druku