Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

Przeciwnie naturze

Przyjście Mesjasza było w planie Bożym wydarzeniem, którego bogobojni Izraelici wyczekiwali z wielką nadzieją Gdy Jezus, On obiecany Mesjasz, w rzeczywistości przyszedł, znaczna większość małego narodu Izraelskiego nie była przygotowana aby Go przyjąć, aczkolwiek mała garstka przyjęła Go. Ewangelista Jan napisał: "Do swoich przyszedł ale swoi Go nie przyjęli. Lecz którzy Go przyjęli dał im tę moc aby się stali synami Bożymi." - Jan 1:11-12.

Dopiero po Pięćdziesiątnicy i przez oświecenie Duchem świętym, naśladowcy Pana poznali, On ma mieć grono ludzi złączonych z Nim, jako grono mesjańskie. Św. Paweł zilustrował to następująco: "Albowiem jako ciało jedno jest a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała jednego, choć ich jest wiele, są jednym ciałem; tak i Chrystus (Mesjasz)." - 1 Kor. 12:12.

Najpierw Ewangelia była głoszona jedynie Izraelitom. Jezus polecił Swoim uczniom aby nie szli do pogan ani do Samarytan; i On również ograniczył Swoją misję jedynie do "owiec, które zginęły z domu Izraelskiego" (Mat. 10: 6). To znaczyło, że rychły Kościół, od Pięćdziesiątnicy i na pewien krótki czas potem, składał się jedynie z wierzących Izraelitów. To jednak nie trwało długo, bo w słusznym czasie, pod Boską opatrznością, Ewangelia zaniesiona była poganom i od tego czasu wiele zgromadzeń stały się mieszanymi.

Obietnica o przyjściu Wybawiciela, specjalnego "nasienia," dana była Abrahamowi i powtórzona była jego potomstwu. Jakub, wnuk Abrahama, miał imię swoje zmienione na "Izrael" i imię to nadane było całemu narodowi,

który od niego zapoczątkował się. Ono znaczy "Możny u Boga"; i uzasadnione było na, Jakubowej żarliwej modlitwie w czasie kiedy on miał spotkać swego brata Ezawa, od którego uciekł wiele lat przedtem, dla uratowania swego życia.

Cały naród Izraelski mienił się być narodem Bożym i Bóg ich za takiego uznawał, świadcząc: "Tyłkom was samych poznał ze wszystkich rodzajów ziemi" (Amos 3:2). Jednak naród ten z pokolenia na pokolenie, nie był wiernym Bogu - nie był "możnym u Boga." To było również prawdą w czasie kiedy Jezus przyszedł i próbą dla tego pokolenia było, czy oni przyjmą Jezusa jako Onego obiecanego Mesjasza.

Z Ilu Składać Się Ma Mesjasz? Jak to zauważyliśmy, do Pięćdziesiątnicy nawet wierni Izraelici mniemali, że tylko sam Jezus stanowić będzie Mesjasza. Ponieważ jednak w Boskim planie zamierzone było grono mesjańskie, które wraz z Jezusem i pod Jego naczelnictwem, ma błogosławić świat, według Boskiej obietnicy uczynionej Abrahamowi, kwestią jest, ilu ma być w tej klasie, którą ap. Paweł nazwał "Ciałem Chrystusowym."

Wiemy że to nie będzie wielkie grono - nawet w porównaniu do małego narodu Izraelskiego - bowiem Jezus powiedział: "Nie bój się, o maluczkie stadko! albowiem upodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo" (Łuk. 12:32). W Objawieniu 14:1 podane jest coś co zdaje się być dokładną liczbą owego "małego stadka." W tym tekście powiedziane jest o Jezusie, jako o "Baranku" - co przypomina Jego dzieło ofiary - obecnie wywyższonym na górze Syjońskiej "a z Nim sto czterdzieści i cztery tysiące, mających imię Ojca Jego napisane na czołach swoich." W wierszu czwartym czytamy, że "ci są, którzy naśladują Baranka gdziekolwiek idzie."

W Boskim zarządzeniu wszyscy ci mieli być wybranymi z cielesnego potomstwa Abrahamowego, lecz nie dosyć z tych odpowiedziało na wezwanie ewangeliczne, gdy otrzymali sposobność. Wtedy Bóg zwrócił się do pogan "aby z nich wziął lud imieninowi Swemu" (Dzie. Ap. 15:14). Jednakowoż Pismo święte utożsamia to całe grono z Izraelitami. Utożsamienie to podane jest w Objawieniu 7:2-8, gdzie jest mowa o popieczętowanych, po "dwanaście tysięcy" ze wszystkich pokoleń Izraelskich, co czyni ogólną liczbę "sto czterdzieści i cztery tysiące."

Wielu badaczy Pisma świętego doszło z tego do konkluzji, że całe grono "popieczętowanych" składać się będzie z cielesnego potomstwa Abrahamowego. Jednakowoż inne Pisma wykazują, że tak nie jest. Jedenasty rozdział listu do Rzymian uwydatnia tę sprawę. Jak to już zauważyliśmy, sposobność naśladowania Chrystusa i członkostwa w Jego gronie mesjańskim dana była najpierw wyłącznie narodowi Izraelskiemu. Lecz krótko po Pięćdziesiątnicy sprawa ta uległa zmianie, a w jedenastym rozdziale do Rzymian Św. Paweł tłumaczy co zmiana ta oznaczała dla niewierzących Izraelitów a co dla pogan, którzy, uwierzywszy w Chrystusa, zaczęli naonczas wchodzić w skład kościoła.

Na wstępie tego rozdziału Paweł zapytuje: "Mówię tedy: Izali Bóg odrzucił lud Swój? Nie daj tego Boże! Albowiem i jam jest Izraelczyk, z nasienia Abrahamowego, z pokolenia Benjaminowego" (W.1). Następnie Paweł wyjaśnia, że jak było w czasach Eliasza, tak wtedy tylko "ostanki podług wybrania z łaski zostały" - przy Bogu, ponieważ przyjęły Jezusa za Mesjasza. Ci byli tymi, o których mówił Jan, iż otrzymali moc, czyli autorytet stania się synami Bożymi. - Jan 1:11-12.

Drzewo Oliwne

W swej dalszej dyskusji o pokrewieństwie Izraelitów z Boską obietnicą, św. Paweł przyrównuje ich do gałęzi "oliwnego drzewa." Drzewo oliwne nie zostało odrzucone, z powodu że niektóre gałęzie zostały odcięte. Zamiast tego, poganie zostali wszczepieni w owe drzewo, na miejsce gałęzi odłamanych. - W.17-24. W tym porównaniu Paweł mówi o poganach jako o gałęziach "płonnych" - dzikich. W niektórych krajach przy morzu Śródziemnym latorośle pożądanych oliwek wszczepione bywają do dzikich drzewek oliwnych rosnących na stokach pagórków. Gdy to jest uczynione, latorośle z drzew ogrodowych nie nabierają gatunku dzikich drzew, w które są wszczepione, ale jedynie ciągną z tych drzew odżywcze soki umożliwiające im przynoszenie owocu, dla których one były wyhodowane.

Lecz św. Paweł tłumaczy, że wszczepienie gałęzi z pogan w Izraelskie drzewo oliwne było przeciwne naturze. W naturze szczepionki z drzew ogrodowych bywają wszczepione do dzikich, tu zaś latorośle dzikie wszczepione bywają do naturalnego, czyli ogrodowego drzewa. Ponadto, w naturze, latorośl wszczepiona, nie przynosi owocu drzewa, do którego była wszczepiona, ale swój własny ogrodowy. Lecz w owej ilustracji latorośle "dzikie" nie pozostały dzikiemi, ale przybrały rodzaj drzewa, do którego były wszczepione.

Jest to zadziwiająca ilustracja, ucząca, że całe grono Chrystusowe uważane jest przez Boga jako Izraelskie. Na początku rozwijania się tego "małego stadka" wszyscy byli z cielesnego nasienia Abrahamowego. I jest możliwem, że byli tam przedstawiciele z wszystkich dwunastu pokoleń cielesnego Izraela. Św. Jakub, na wstępie swego listu, wszystkim "dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu" zdrowia życzył, uważając ich za "braci."

Z Boskiego stanowiska te same pokoleniowe podziały utrzymane i stosowane są do latorośli z pogan, które, w przeciwieństwie do naturalnego, wszczepione zostały w "oliwne drzewo" Izraelskie, aby dopełnić przeznaczoną liczbę tych, którzy będą z Jezusem na górze Syjońskiej i którzy z Nim będą żyć i królować. Z tego widzimy, że zestawienie tych wszystkich Pism dowodzi, "iż wielu z pogan będzie w małym stadku tych, którzy naśladują Baranka gdziekolwiek idzie, lecz Bóg patrzy na nich jako na Izraelitów, ponieważ, w przeciwieństwie do naturalnego stanu rzeczy, oni są przemienieni odżywczem sokiem naturalnego "drzewa oliwnego," którego korzeniem jest obietnica uczyniona Abrahamowi.

"The Dawn"-VIII,1966