Poprzedni artykuł
WsteczWstecz„Bóg mój wysłucha mię” – Micheasz 7:7. Te pełne nadziei słowa witały braterstwo przybyłe na konwencję do Bielska-Białej. Konwencja odbyła się tym razem w przestronnej hali sportowej BKS „Stal” przy ulicy Rychlińskiego 19. Chęć spotkania się z braterstwem w ten majowy dzień zgromadziła ponad 600 osób z różnych stron.
Brat z miejscowego zboru przywitał braci i siostry słowami 5 Mojż. 32:1-4, w dalszej części nabożeństwa przewodniczył brat Piotr Krajcer. Mieliśmy przywilej wysłuchania czterech wykładów.
Pierwszym wykładem usłużył br. Zdzisław Kołacz. Brat oparł swą lekcję na słowach z listu apostoła Pawła do Tytusa 2:9-10: „Aby naukę zbawiciela naszego, Boga, we wszystkim zdobili”. Mówca zwrócił naszą uwagę na ozdobę wewnętrzną prawdziwego chrześcijanina. Nauka płynąca ze Słowa Bożego jest piękna i nie możemy do niej nic dodać, możemy ją jednak ozdobić dobrymi uczynkami w codziennym życiu. Nasze słowa i czyny mają przynieść błogosławieństwo wszystkim otaczającym nas ludziom. Prawdziwa ozdoba nie jest zewnętrzna, lecz „on skryty serdeczny człowiek”.
Drugim wykładem usłużył brat Aleksander Lipka. Werset przewodni zapisany jest w Psalmie 33:13: „Pan patrzy z nieba i widzi wszystkich synów ludzkich”. Słowa tego wersetu skierowane są do wszystkich – dzieci, młodych i starszych. Brat zwrócił uwagę, że w oczach Bożych każdy jest Mu miły, jeżeli się właściwie zachowuje. Jednak młodzi są szczególnie narażeni na niebezpieczeństwo ulegania złu. Pan z nieba patrzy i słucha, stąd nasze słowa i czyny muszą być przez nas kontrolowane w każdym czasie i miejscu. Pan patrzy na nasz wygląd, ubiór, zajęcia i plany. Młodzi często podejmują wiele decyzji bez zastanowienia, pochopnie i bez planu. Pan Bóg najpierw zaplanował wszystko to, co uczynił i postępuje zgodnie ze swoim planem. Brat zachęcał słuchaczy, a szczególnie młodych do naśladowania dobrych przykładów ze Słowa Bożego.
Po przerwie obiadowej usłużył brat Daniel Krawczyk. Podstawę rozważań „Uświęcająca moc Prawdy” stanowiły słowa Pana Jezusa zapisane w Ewangelii Jana 17:17. Prawda to nauka pochodząca od samego Pana Boga, Jezusa i apostołów i ona ma nas uświęcać w naszym codziennym życiu. Ewangelia Chrystusa Pana staje się w nas mocą. Jeżeli przyjmiemy ją do naszego serca, uczyni ona w nas przemianę i spowoduje zachętę do naśladowania Syna Bożego. Pan Jezus zawsze czynił wolę swojego Ojca, jest więc dla nas wzorem godnym naśladowania. Jeżeli uwierzymy i zaufamy naszemu Panu, Jego uświęcająca moc będzie w nas skuteczna w każdym czasie i miejscu.
Ostatnim wykładem usłużył brat Daniel Iwaniak. Rozważania tego brata skierowane były do starszego pokolenia braci i sióstr. Brat podkreślał, że w naszych zborach potrzebni są braterstwo w wieku starszym. To oni przekazują młodym mądrość, doświadczenie i lekcje z przeszłości. Służą także radą i pomocą. Młodzi powinni okazywać starszym szacunek i miłość, natomiast starsi młodym wyrozumiałość. W historii Starego Testamentu spotykamy przykłady potwierdzające mądrość i rozwagę starszych. Na przykład król Roboam opuścił radę starszych i usłuchał młodych, co okazało się tragiczne w skutkach, ponieważ królestwo rozpadło się. Racja była po stronie starszych. Mamy również i inne przykłady: Saul nie zawsze był zły, w młodości był pokorny, lecz gdy został królem, zmienił się i był gotów zabić Dawida, a nawet swego syna Jonatana. Zapominamy czasem, kim w przeszłości byliśmy. Starajmy się być pomocni jedni drugim.
Życzymy wszystkim Czytelnikom błogosławieństw Bożych, tak jak były one naszym udziałem na tej uczcie duchowej.
Słowa „Zbawienia Twego oczekuję Panie” wyjęte z 1 Księgi Mojżeszowej 49:18 witały wszystkich przybyłych na konwencję w Andrychowie, urządzoną tym razem przez Zbór w Kozach Dolnych.
Około 700 braci, sióstr i drogiej młodzieży zapełniło do ostatniego miejsca salę tutejszego Miejskiego Domu Kultury. Przy łasce i pomocy Pana mogliśmy urządzić tę miłą przystań duchową, na której wykładami ze Słowa Bożego usłużyło czterech braci.
Pierwszym mówcą był br. Edward Pietrzyk, który podzielił się tematem „Nagroda dla Kościoła”. Za podstawę swych rozważań użył słów zapisanych w 1 Kor. 2:7, 9-10, jak też fragmentów zapisów z Księgi Objawienia tyczących siedmiu zborów. Brat zwrócił szczególną uwagę na kończące każde z siedmiu poselstw zapisy dotyczące nagrody. Nagrodą dla Kościoła, jako zwycięzców z Wieku Ewangelii będzie miedzy innymi: zaliczenie do mistycznej rodziny Bożej, posiadanie natury duchowej, a nawet Boskiej, osiągnięcie osobistej sprawiedliwości. Mają oni być Królewskim Kapłaństwem i mieć udział w sądzeniu świata, tak cielesnego, jak i duchowego.
Drugim wykładem „A największa jest miłość” usłużył, biorąc za podstawę rozważań słowa z Listu do Hebrajczyków 13:1, br. Mieczysław Jakubowski. Mówił o wielkiej miłości Pana Boga i Jego Syna. Tylko dwa przypomniane przez Pana Jezusa i jedno nowe przykazanie zostały przekazane na czas Wieku Ewangelii dla Jego naśladowców. W życiu, praktycznie okazywaną formą miłości jest znoszenie przywar naszych bliskich. Możemy okazywać miłość w służeniu: w domu, w małżeństwie, w zborze, a polega to na czynieniu sobie nawzajem różnych przyjemności. Jest to przygotowaniem się do ogromnej radości w przyszłości.
Trzecim wykładem „Królestwo w podobieństwie pracy na roli” usłużył br. Stanisław Sroka. Brat zacytował m.in. słowa: Mar. 4:30 oraz Hebr. 6:7-8. W wielu miejscach Pisma Świętego spotykamy obrazy odnoszące się do Królestwa, a pochodzące z opisów i interpretacji pracy na roli. Znajdujemy je w czynnościach takich jak: orka, sianie, żniwa, młócenie, czy też w obrazie ziarna, roli, chleba, pługa, siewcy, żniwiarza i wielu innych.
Ostatnim, czwartym wykładem usłużył br. Piotr Krajcer. Brat podzielił się rozważaniami „Co o zmartwychwstaniu wiedzieli ludzie Starego Testamentu” opierając się na słowach Listu do Hebrajczyków 11:17-19. Mówca przytaczał wypowiedzi mężów Bożych m.in. Hioba, Abrahama, w których znajdują się piękne słowa nadziei opartej na wierze w zmartwychwstanie.
Pomimo, ze nie uzgadnialiśmy wcześniej tematyki wykładów, wszystkie rozważania w harmonijny sposób nawiązywały do słów powitania, określając jakiego rodzaju zbawienia oczekujemy i w jaki sposób można je osiągnąć – a jest nim zmartwychwstanie.
W czasie trwania konwencji były też organizowane zajęcia dla dzieci, na drugim i trzecim wykładzie. Życzeniem uczestników było, aby podzielić się tą cząstką radości, jakiej doznaliśmy podczas tej uczty duchowej, z czytelnikami czasopisma „Na Straży” – co z przyjemnością czynimy.
Dzień wstał mglisty i pochmurny. Po nocnym deszczu ziemia pachniała jeszcze świeżością. Wczesnym rankiem bracia i siostry z różnych stron Polski podążali na znane już wszystkim miejsce (Hala sportowa w Tarnowie), by słuchać dobrego Słowa Bożego.
Duchową ucztę zorganizowały Zbory: Pleśna, Łęki Dolne, Tarnów, Krosno i Jasło. O godz. 900 sala znacznie napełniła się gośćmi. Przybyło około 600 osób, Nabożeństwo rozpoczął br. Tomasz Sygnowski, krótkim powitaniem zebranych, oraz nawiązaniem do hasła tej konwencji: „Albowiem mowa o krzyżu jest dla nas mocą Bożą” – 1 Kor. 1:18. Zgodnie z wolą gospodarzy powołał do przewodniczenia br. Zdzisława Kołacza oraz do prowadzenia śpiewu br. Pawła Woźniaka.
Po zaśpiewaniu pieśni i modlitwie przemówił do Braterstwa ze Słowa Bożego br. Józef Sygnowski. Tematem wykładu był OKUP ZA WSZYSTKICH I JEGO ZNACZENIE a treść obejmowała definicję słowa „Okup” oraz wyjaśnienie wyrażeń: „za wielu” Mar.10:45, „za wszystkich” 1 Tym. 2:6. Kiedy Okup został sporządzony, w jakim czasie złożony i dokonany? Jeżeli został „złożony” w Jordanie a „dokonany” na krzyżu to czy cierpienia przez 3,5 roku były konieczne? Korzyści wypływające z Okupu dla Chrystusa, Kościoła i świata; jakie grzechy oczyszcza Okup; przez kogo, od kogo, dla kogo człowiek został odkupiony. Okup jest najważniejszą doktryną i nie podlega dyskusji.
OFIARA ZA GRZECH W DNIU POJEDNANIA – to temat usługi br. Franciszka Olejarza. Rozważania oparte zostały na 3 Mojż. 16 rozdz. tj. na dwu ofiarach: cielca i kozła Pańskiego. Mówca wyjaśnił obrazowe znaczenie tych ofiar. W przystępny sposób wskazał na wielkie uznanie Boga Ojca dla zasługi Pana Jezusa. Wyjaśnił również sposób ich zastosowania za Kościół i za całą ludzkość. Przedstawił zasadniczą różnicę między „Okupem” a „Ofiarą za grzech”. Podkreślił również co to jest ofiara, zaznaczając, że jest przyjemna wtedy, gdy jest dobrowolna. Wielkim darem dla człowieka wypływającym z ofiary okupowej jest usprawiedliwienie (Rzym. 5:16).
Trzecim tematem: POSŁUSZEŃSTWO I PODDAŃSTWO CHRZEŚCIJANINA WOBEC ZWIERZCHNOŚCI – usłużył br. Piotr Krajcer. Treść wykładu obejmowała: stosunek naszego Pana, Jezusa Chrystusa do władzy – Mat. 17:24-27; Mat. 22:16-21, postawa wobec Piłata. Pan podkreślił, że władza jest Piłatowi dana z góry. Posiłkował się postawą apostołów wobec zwierzchności: Rzym. 15:1-7; ich zalecenia dla nas: Dzieje Ap. 4:19, 1 Piotra 2:15-19. Brat przemawiający wskazał na mężów, których wiara była silniejsza od śmierci: prorok Daniel, trzej młodzieńcy wrzuceni do pieca, ofiary z czasów wojny i okupacji hitlerowskiej. Zwrócił uwagę na lojalność Mardecheusza wobec króla. Daniel 2:8-16 podpowiada nam, że możemy tylko prosić władzę o zmianę decyzji nas dotyczących. Nasza rzeczpospolita (ojczyzna) jest w niebie – Filip. 3:20, toteż tu, na ziemi jesteśmy tylko gośćmi i przychodniami, i jako tacy mamy okazywać władzy posłuszeństwo na tyle, na ile jej nakazy nie gwałcą naszego sumienia i nie są sprzeczne z naszą wiarą i służbą Najwyższemu.
Kolejnym punktem programu było sympozjum na temat: WIARA, NADZIEJA I MIŁOŚĆ – 1 Kor. 15:15.
Rozważaniami dotyczącymi wiary dzielił się br. Daniel Chachlica. Podkreślił on znaczenie wiary w naszym duchowym rozwoju: Żyd.11:6; 2 Piotra 1:5-8. Wiara jest podstawą naszej społeczności z Bogiem; błogosławieni są ci, którzy dostępują usprawiedliwienia z wiary: Rzym 4:7-8, Rzym. 5:1-2. Trwając w wierze dostępujemy łaski wysokiego powołania. Brat wskazał na źródła wiary: Rzym. 10:15-17, oraz to kiedy i w jaki sposób objawia się ona w naszym życiu. Wiara jako dar Ducha Św., jest to szczególny rodzaj wiary porównanej do tarczy i pancerza, zabezpieczającego wojownika przed śmiercią: 1 Kor. 12:8-9; Efez. 6:16. Wiara musi być doświadczona: 1 Piotra 1:5-9. Moc Boża jest skuteczna przez wiarę. Objawia się ona w sytuacjach w których, z ludzkiego punktu widzenia, jesteśmy przegranymi. „Wiara bez uczynków martwa jest”.
Rozważaniami o nadziei dzielił się br. Stanisław Kuc. Wskazał On na różnorodność i złudność ludzkich nadziei. Podkreślił nadzieję męża Bożego Mojżesza, którego całe życie podporządkowane było wyzwoleniu narodu z niewoli egipskiej. Czy nasze życie jest podporządkowane takiej nadziei w Chrystusie Jezusie. Brat wskazał na pokładaną w Bogu nadzieję proroka Dawida: 1 Sam.17:57; Ijoba 19:25-27. O nadziei dla wybranych mówi św. ap. Paweł w swoim Liście do Kol.1:27; 1 Kor. 15:50-54. Niewzruszenie trzymajmy się tej nadziei, bo wierny jest Ten, który obiecał.
O trzecim przymiocie, który nigdy nie ustaje, tj. o miłości mówił br. Piotr Knop. By jakakolwiek nasza służba była Panu przyjemna, musi być ona przepojona miłością. Brat w bardzo przystępny sposób omówił, powołując się na wersety biblijne, cechy miłości takie jak: Cierpliwość, wspaniałomyślność, pokora, uprzejmość, łagodność, ufność, otwartość, szczerość, bezinteresowność. Miłość nie jest porywcza do gniewu, nie obraża się, nie wpada w zły humor, jest wyrozumiała na błędy innych, nie szuka dowodów złych intencji. Znosi obelgi, posądzanie, a nawet śmierć dla sprawy Bożej. Jest pełna ufności – trzyma się zasady, że lepiej być oszukanym niż podejrzliwym. Miłość nie zniechęca się łatwo, nie popada w rozpacz. Miłość jest treścią owoców Ducha Św. Na zakończenie br. przewodniczący apelował do słuchaczy słowami św. ap. Pawła, byśmy patrząc na Wodza i Dokończyciela wiary złożyli wszelki ciężar grzechu, a biegli w zawodzie, który nam jest wystawiony: Żyd. 12:1-2. Zachęcał, byśmy rozmyślali i czynili to, co zaleca nam Słowo Boże: Filip. 4:8-9. Pisząc o duchowych błogosławieństwach, szczodrze udzielonych nam przez łaskawego i dobrotliwego Niebiańskiego Ojca. Nie sposób pominąć braterskiej uprzejmej miłości okazanej uczestnikom poprzez przygotowanie różnego rodzaju słodkiego pieczywa i napojów, przy czym usługiwały siostry i młodzież ze zborów, które przygotowały tę duchową ucztę. Serdecznie Wam Braterstwo dziekujemy.
Wstecz Do góry