Poprzedni artykuł
WsteczWsteczPodobnie jak w latach poprzednich,[DD1] przy łasce i kierownictwie Bożym mieliśmy przywilej rozpocząć okres konwencyjny w roku 1997 w Andrychowie, w dniu 18 maja. Dopisała piękna i ciepła pogoda, co spowodowało, że bardzo wiele braci i sióstr (około 500 osób) przybyło, jak zawsze, do sali Domu Kultury.
Wykładami usłużyło czterech braci:
1. br. Edward Pietrzyk – „Myśmy bowiem świątynią Boga Żywego”;
2. br. Piotr Krajcer – „Zważcie, jak się wam powodzi”;
3. br. Jeremiasz Purwin – Historia o Jeremiaszu;
4. br. Mieczysław Jakubowski – „Czcij ojca twego i matkę twoją”.
Zadbano również o dzieci – do południa odbyła się szkółka dla dwóch grup wiekowych (łącznie 50 osób).
W czasie przerwy obiadowej braterstwo ze Zborów w Andrychowie i Jaroszowicach koło Wadowic ugościli wszystkich przygotowanym posiłkiem. Na przerwach pomiędzy wykładami była okazja na wzajemną społeczność i rozmowy. Na twarzach uczestników zjazdu dało się zauważyć uczucia bratniej miłości
Dziękujemy Bogu za tak wspaniałą ucztę duchową, a wszystkim braciom – za usługę i przybycie.
W imieniu Zboru w Andrychowie i Jaroszowicach,
Nasz dobrotliwy Bóg łaskawie pobłogosławił zamiary braterstwa z kilku zborów i pozwolił zorganizować jednodniową konwencję, która tym razem nie odbyła się w Woli Lubeckiej, lecz w Tarnowie, w Hali Sportowej przy ul. Gumniska 28. Już od rana obszerny obiekt zaczęli wypełniać zjeżdżający się z różnych stron kraju uczestnicy tego spotkania. Są to błogie przystanie, gdzie możemy się spotkać, zobaczyć drogie nam osoby, znajome twarze, odświerzyć przyjaźnie, zacieśnić więzy braterskiej miłości, ale głównym celem tych spotkań jest rozważanie Słowa Bożego, pogłębianie znajomości woli Bożej, zarysów Jego planu wyboru Kościoła i zbawienia ludzkości oraz uczenie się, w jaki sposób trzeba postępować, aby zasłużyć sobie na udział w błogosławieństwach Królestwa Bożego.
Przyjezdnych braci, siostry, młodzież i wszystkich przyjaciół, zwolenników kosztownej wiary Jezusowej, w liczbie ponad 600 osób, powitał brat Mieczysław Jakubowski. W ciepłych słowach życzył wszystkim błogosławieństwa Bożego. Następnie przewodniczenie w konwencji przejął br. Franciszek Olejarz. Zaśpiewano dwie pieśni: „Witamy serdecznie” (453) i „Połączmy serca wraz” (23).
Po modlitwie skierowanej do Boga z prośbą o błogosławieństwo na tę ucztę duchową, wykładem na temat: „Którzy mnie czczą, ja ich czcić będę” (1 Sam. 2:27-30) usłużył br. Zdzisław Kołacz. Jako przykład niewłaściwego czczenia Boga zostało podane postępowanie narodu izraelskiego, który mimo widocznych znamion obecności prawdziwego Boga często udawał się za innymi bóstwami, oddając im cześć. Tak czyni wielu chrześcijan – zamiast wielbić Boga i Chrystusa, adorują inne bóstwa, czyniąc z nich pośredników. Tu hasło konwencji: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” – 1 Tym. 2:5 znalazło swoje zastosowanie. Wskazana została nauka biblijna, że prawdziwi chwalcy mają czcić Boga w duchu i prawdzie, aby ich posługa dla Ewangelii była zgodna z wolą Bożą.
Następnie zorganizowano sympozjum, w którym wzięło udział trzech braci: br. Aleksander Lipka – „Życie z Bogiem”; br. Paweł Suchanek – „Życie obok Boga”; br. Adam Kubic – „Życie bez Boga”. Te trzy praktyczne odniesienia znajdowały i znajdują odbicie w życiu różnych ludzi w różnych czasach. Wierni mężowie Starego Testamentu dowiedli, że żyli z Bogiem i że On był obecny w ich życiu. W Wieku Ewangelii życie z Bogiem prowadzą wierni członkowie prawdziwego Kościoła, w Wieku Tysiąclecia tak będą postępować wszyscy ci, którzy zechcą otrzymać życie wieczne. Większość jednak ludzi żyje teraz obok Boga. Przyznają się do Niego, lecz swoim postępowaniem dowodzą, że Go nie znają. W czasie sympozjum podano definicję, co znaczy życie bez Boga: jest to smutny stan – życie bez radości, celu i modlitwy, bycie poza nawiasem Bożej opieki i Jego łaski.
Trzecim wykładem usłużył br. Jan Knop, na temat „Arcydzieło stworzenia Bożego”. Mówca szczegółowo wskazywał na naukę Pisma Świętego mówiącą o obietnicach Bożych, które dotyczą powołania i wybrania chwalebnego Kościoła, mającego zgodnie z Boskim porządkiem rzeczy zająć najbardziej zaszczytne miejsce, gdyż jego członkowie będą współdziedzicami i współuczestnikami chwały Chrystusowej.
Wykładem na zakończenie konwencji podzielił się br. Daniel Krawczyk. Słowa: „Panie, zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi” z Ew. Łukasza 24:29 były stosowne do dnia i okoliczności. Rzeczywiście, nadchodził wieczór i czas zakończenia konwencji zbliżał się nieuchronnie. Przyjemna atmosfera spotkania świadczyła o tym, że Pańska obietnica: „Gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich” spełniła się. Wierzymy, że Jezus Chrystus, Mistrz i Wódz naszego zbawienia, pozostał z nami. Pragniemy usilnie prosić Go o to, by stale nam przewodził, pomagał i był z nami zawsze, „aż do skończenia świata”.
Znowu, po raz któryś z rzędu, zjeżdżaliśmy się do zabudowań braterstwa Dzięwięckich w Kostkach Dużych, w kieleckim, w pobliżu Buska Zdroju, znanej miejscowości uzdrowiskowej. Przyjechaliśmy tu, aby odpocząć od trudów dnia codziennego i nabyć nowych sił duchowych, tak bardzo potrzebnych w naszej wędrówce za Wodzem zbawienia, Jezusem Chrystusem.
Po serdecznym powitaniu uczestników przez miejsowego br. Józefa Dziewięckiego przewodnictwo zostało powierzone br. Zdzisławowi Kołaczowi.
Pierwszym wykładem ze Słowa Bożego usłużył br. Piotr Garbacz na temat „Tęsknota za domem Bożym”, z Psalmu 84:2-13. Słowa tego Psalmu wskazują na wielki przywilej bycia cząstką tego błogoslawionego domu, za którym tęskni każde dziecko Boże.
Brat Michał Kopak mówił na temat modlitwy, biorąc za podstawę słowa ap. Jakuba 5:15 „A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego”. Modlitwa jest siłą w doświadczeniach, daje nam ona możliwość pogodzenia się z naszy stanem i z wolą Bożą, czego przykładem jest Pan Jezus, który stale był w łączności ze swym Ojcem.
„Światło i życie” to temat brata Andrzeja Dąbka z Myślachowic. Zachęcał on słuchaczy słowami ap. Pawła z Listu do Efezjan 5:8 do godnego pielgrzymowania w tym świecie, aby światło prawdy i Ducha św. było widoczne dla ludzi, byśmy mogli się reprezentować jak dzieci światłości.
Prorocza wizja Zachariasza 6:1-8 była przedmiotem rozważań br. Romana Roraty. Słowa z 5 wersetu „Stawiwszy się przed Panem, wyruszają w cztery strony świata” były podstawą do wskazania na dzieło Chrystusa, dzięki któremu wyłonią się cztery kłasy zbawionej ludzkości.
Brat Henryk Kamiński mówił na temat „Pieczętowanie sług Boga na czołach” – Obj. 7:3. Mówca obszernie omówił dzieło pieczętowania Duchem św. oraz spłodzenie, które odbywa się przez cały wiek Ewangelii, począwszy od Pięćdziesiątnicy. Pieczętowanie zaś na czołach z powyższego wersetu mówca odniósł do czasu obecnego żniwa i oznacza ono „umysłowe zrozumienie teraźniejszej prawdy”.
W drugim dniu konwencji przewodniczył br. Henryk Plewniok.
Pierwszym wykładem ze Słowa Bożego usłużył br. Eugeniusz Szarkowicz na temat: „Podnieście głos swój” – Dz. Ap. 4:23-33. Brat wskazał na apostołów, którzy, mimo prześladowań, głosili z odwagą Słowo Boże. Widoczna jest ocena Boskiego błogosławieństwa. Byliśmy zachęceni do dziękczynnych modlitw, gdyż duch wdzięczności i uwielbienia Pana Boga są sekretem szczęścia prawdziwego chrześcijanina.
W drugiej godzinie było zorganizowane sympozjum. Trzech braci wypowiadało się na następujący temat:
„Wpływ Ducha Św. na... ”
- „Uświęcenie w usprawiedliwieniu”, br. Piotr Knop.
- „Ożywienie”, br. Tomasz Sygnowski.
- „Narodzenie”, br. Piotr Mrzygłód.
W krótkich, aczkolwiek treściwych słowach, została przedstawiona definicja usprawiedliwienia i uświęcenia zawierająca elementy postępu duchowego rozwoju chrześcijanina. Jest to wzrost w łasce, znajomości i owocach Ducha świętego. Duch św. jest mocą ożywiającą. Człowiek duchowy myśli i mówi o rzeczach chwalebnych – Boskich. Jego życie duchowe osiąga szczyt doskonałej miłości, która, z łaski Bożej, daje możliwość narodzenia się z Ducha, czyli przemianę przez zmartwychwstanie do duchowej natury w niebiosach jak Nowe Stworzenia. Wskazano też dowody biblijne, że czas narodzenia Kościoła jest ściśle związany z wtórą obecnością Pana (1 Tes. 4:15-16).
Wykładem zakończającym konwencję usłużył br. Paweł Dąbek na temat „Wiara, nadzieja i miłość” – 1 Kor. 13:13. Zostały podane definicje poszczególnych cech i zasady ich działania. Elementem wiary jest głębokie zaufanie w Boską moc i Jego troskliwe kierownictwo we wszystkich sprawach człowieka wierzącego. Pokłada on niezachwianą nadzieję w realizację Bożych obietnic, a przymiot miłości jest prawem jego serca, które uwidacznia się w praktycznym życiu.
Była to najliczniejsza konwencja z dotychczas odbytych na tym miejscu. Z różnych stron kraju przybyło ponad 600 osób. Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu za tę przystań duchową, gdzie mogliśmy się czuć dobrze. Wdzięczni jesteśmy również i naszemu miłemu Braterstwu, że podjęli trud zorganizowania nam duchowego relaksu, gdzie byliśmy sowicie ugoszczeni tak pokarmami duchowymi jak i chlebem powszednim. Dziękujemy Wam za Waszą pracowitą miłość, a łaska Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa niech będzie przy Was na każdy czas za to, co uczyniliście i nadal czynicie świętym Pańskim.
Po raz piąty w oazie ciszy i prawie nie skażonej przyrody zgromadziło się ponad 1000 braci i sióstr ze wszystkich rejonów Polski, a także z Ukrainy, Rumunii, Niemiec, Francji, USA. , Australii i Kanady. W atmosferze sprzyjającej odprężeniu i skupieniu, z dala od codziennych trosk, mieliśmy możliwość korzystania zarówno z gościnności braterstwa z okolicznych zborów, jak i obficie zastawionego stołu pokarmów duchowych. Dzięki błogosławieństwu Pana mogliśmy realizować zalecenie apostoła św. Piotra: „Budujcie się w dom duchowy” (1 Piotra 2:5), które było myślą przewodnią dwudniowej społeczności braterskiej. Pełnię zadowolenia przyćmiła jedynie troska o tych spośród braterstwa, którzy nie mogli być razem z nami z powodu cielesnych niemocy oraz nieszczęść spowodowanych klęską powodzi, jaka nawiedziła głównie południowo-zachodnie rejony kraju.
Przewodniczenie w pierwszym dniu konwencji powierzono bratu Franciszkowi Olejarzowi.
Na początek wykładem pt. „Dary Boże”, z Ewangelii Mateusza 7:11, usłużył br. Zdzisław Kołacz, tłumacząc, że nasz Ojciec Niebieski ma w swej skarbnicy wiele dobrych darów, lecz chociaż wie, czego potrzebujemy, często czeka, aż je docenimy, zapragniemy ich i w szczerej modlitwie o nie poprosimy.
Brat Jan Kopak przypomniał, „jak należy postępować w domu Bożym”. W temacie opartym na słowach ap. św. Pawła z 1 Listu do Tymoteusza 3:14-15 poruszył różne aspekty życia w społeczności chrześcijańskiej, zachęcając młodzież do włączania się w życie zborowe.
Brat Adam Kubic swój wykład pt. „Dom w Betanii” oparł na wydarzeniu opisanym przez ewangelistę św. Jana (11:1-45). Jest tam mowa o tym, że nasz Pan był przyjacielem domu Marii, Marty i Łazarza i chociaż zdawało się, że zwleka z reakcją na wieść o chorobie Łazarza, pozostał nim nadal. Czy my, mimo przeżytych doświadczeń, możemy powtórzyć za apostołem Pawłem (Rzym. 8:35,38-39), że nic nas nie odłączy od miłości Chrystusowej? Czy potrafilibyśmy, jak Marta, wyjść Panu naprzeciw i dostrzec, że od Niego się dana rzecz stała (1 Król. 12:24)? Czy jesteśmy skłonni przyznać, że gdyby Pan był między nami, nie byłoby zła, grzechu, smutków, cierpień i doświadczeń? Zauważmy, że Jezus wrócił do Betanii w momencie, gdy w domu Jego przyjaciół panował smutek i płacz.
Po przerwie obiadowej wykładem na temat Boskiego planu usłużył br. Georg Willmot z USA. Posługując się rysunkiem, brat w sposób szczegółowy omówił błogosławieństwa Boże, których odbiorcami będą różne klasy zbawionej ludzkości. Z wykładu mogliśmy skorzystać dzięki bezpośredniemu tłumaczeniu przez br. Daniela Kaletę.
Ostatnim punktem nabożeństwa w pierwszym dniu konwencji był chrzest. Wykład okolicznościowy wygłosił brat Daniel Krawczyk. Wszyscy udali się potem nad pobliski staw, gdzie przy pieśniach i wspólnej modlitwie cztery siostry i sześciu braci okazało przed wieloma świadkami swoją wolę poświęcenia się na wyłączną służbę Panu i Jego sprawie.
Pomimo oficjalnego zakończenia, do późnych godzin wieczornych nad okolicą rozbrzmiewały jeszcze pieśni śpiewane przez naszą chrześcijańską młodzież.
Przewodniczenie w drugim dniu konwencji powierzono br. Henrykowi Plewniokowi. Społeczność tego dnia, chociaż z konieczności krótsza, obfitowała również w bogactwo doznań duchowych.
Pierwszym wykładem, zatytułowanym „A gdy Asyryjczyk wtargnie do ziemi waszej”, usłużył br. Piotr Krajcer. Temat swój oparł na słowach Proroctwa Micheasza 5:5. Z doświadczeń narodu izraelskiego wypływają bardzo cenne lekcje dla Izraela duchowego. Brat Piotr tłumaczył sytuację, kiedy w granice naszego chrześcijańskiego życia wdziera się Asyryjczyk, symbolizujący różne doświadczenia, a szczególnie próby wiary. Nie popłaca wtedy szukanie sprzymierzeńców poza Panem Bogiem i udawanie się po pomoc do Egiptu (świata), tak jak to robili Żydzi. Nie możemy dać się zwieść sugestiom, że zapłacenie okupu – w postaci małych, pozornie niewiele znaczących ustępstw – uchroni nas od większego niebezpieczeństwa. Najskuteczniejszymi metodami obrony jest pokuta, modlitwa, ucieczka do miast obronnych (społeczności Chrystusowej) i nieangażowanie się w polemikę wobec pozornie zachęcających i korzystnych propozycji Przeciwnika. Wtedy Pan będzie po naszej stronie, broniąc nas skutecznie swoimi metodami, a ciężar walki, który spadnie na nas, stanie się łatwy do zniesienia.
Jako drugi podzielił się z nami wykładem br. Daniel Kaleta. Swoje rozważania pt. „Największe przykazanie” oparł na wydarzeniu z życia naszego Pana, opisanym w Ewangelii św. Marka 12:28-34.
W wykładzie pt. „Domy dzisiejszych Szymonów” br. Jan Litkowicz zwrócił naszą uwagę na zapisy Nowego Testamentu ukazujące atmosferę, jaka panowała w domach pięciu różnych Szymonów. Ważne, by mieć je na pamięci przy budowaniu wizji własnego „domu Szymonowego”.
Końcową część bratniej społeczności wypełnił po trosze br. Kornel Brie z Rumunii, który opowiedział o doświadczeniach, jakie spotykają na swej drodze bracia i siostry w jego kraju. Przekazał także moc serdecznych pozdrowień dla braterstwa w Polsce. Następnie, już na koniec, wykładem usłużył br. Mariusz Kwarciak z Francji. W rozważaniach zatytułowanych „Trzy żniwa pokazane w trzech przypowieściach” zwrócił uwagę na fakt, że patrząc na rysunek Boskiego Planu Wieków zauważyć można, iż każdy wiek kończy się okresem żniwa, czyli zbiorem, który stanowi wynagrodzenie i zarazem efekt wcześniejszej pracy siania. Poszczególne żniwa biorą swoją nazwę od wieku, w którym się rozpoczynają, chociaż ich zakończenie przypada na wiek następny. W każdym z tych żniw istnieją dobre i złe elementy. Dziełem żniw jest rozdzielenie tych elementów: w czasie żniwa wieku żydowskiego – pszenicy od plew (Mat. 3:12), w czasie żniwa wieku Ewangelii – pszenicy od kąkolu (Mat. 13:24-30,37-43), w czasie żniwa wieku Tysiąclecia – owiec od kozłów (Mat. 25:31-46).
Chwile „budowania się w dom duchowy” umilili nam wierszami najmłodsi uczestnicy konwencji oraz 92-letniej siostra, mieszkanka Domu „Betania” w Miechowie. Przyjemność sprawiały także stale napływające pozdrowienia od wielu braci i sióstr z kraju, jak też z różnych stron globu ziemskiego. Miło jest czuć się członkiem tak wielkiej miłującej się rodziny. Daje to przedsmak przyszłej wiecznej uczty z naszym Panem, w której wszyscy chcielibyśmy uczestniczyć. Ta w Budziarzach, choć bardzo miła, szybko dobiegła końca i z żalem trzeba było opuścić gościnne zabudowania braterstwa. Nie sposób ludzkimi słowami oddać pełnię panującej tam atmosfery. Niech chociaż ta krótka relacja zadośćuczyni woli uczestników tej konwencji, by radością z udziału w niej podzielić się z tymi, którzy z konieczności odlegli byli ciałem, lecz bliscy duchem.
Umiłowane w Zbawicielu naszym Jezusie Chrystusie Braterstwo, oraz wszyscy Czytelnicy czasopisma „Na Straży”. Pragniemy podzielić się z Wami radością, jaką otrzymaliśmy na trzydniowej konwencji w Białogardzie, która odbyła się w dniach 1 – 3 sierpnia b. r. Już poraz 16-sty na to miejsce zjechali się goście z różnych stron kraju i zza granicy, w liczbie ponad 600 osób, w tym bardzo duża ilość młodzieży. Odczuliśmy bardzo wielkie błogosławieństwo Boże w tej wspaniałej społeczności, chociaż świadomość o tragedii jaką przeżywała w tym czasie duża część ludności, w tym niektórzy z braterstwa, w związku z trwającą klęską powodzi, skłaniała wszystkich do zadumy.
W pierwszym dniu przewodniczył brat Kopak Michał, a wykładami służyli nastepujący bracia:
1. Brat Józef Sygnowski – na temat „Prorok Boży umiera” 1 Król. 13:1-31
2. Brat Piotr Krajcer – „Najmniejsze przykazanie” Mat. 5:19-20.
3. Brat Andrzej Dąbek – „Dwie drogi” Mat. 7:13.
4. Brat Edward Szarkowicz – „Drugie Przykazanie” 2 Mojż. 20:4-6.
5. Brat Stanisław Sablik – „O pracy żniwiarskiej” Łuk. 10:2-3.
w drugim dniu przewodniczył brat Franciszek Olejarz, a wykładami służyli bracia:
1. Brat Roman Rorata – na temat „Chude i szpetne krowy” 1 Mojż. 41:17-21.
2. Brat Adam Organek – „Rozumna nasza służba” Rzym 12:1-2.
3. Brat Józef Siedleczka – „Proszę was tedy bracia” Rzym 12:1.
4. Brat Daniel Krawczyk – usłużył tematem „O chrzcie” – Chrzest przyjęło 12 osób, 5 braci i 7 sióstr. Uczestnicy konwencji życzyli im obfitych błogosławieństw Bożych w ich pięknym przedsięwzięciu i wytrwania w nim do zwycięstwa.
5. Brat Stanisław Sławiński prowadził Zebranie Świadectw, które było bardzo ożywione i błogosławione.
W trzecim dniu przewodniczył brat Adam Kubic, a wykładami służyli bracia:
1. Brat Grzegorz Kwaśnik – na temat „Dobre rady”.
2. Brat Marek Szymański – „Wiara podstawą życia” Żyd. 11:6.
3. Brat Edward Sadowy – „O tolerancji”.
4. Brat Piotr Garbacz – „Ukaż mi znak dobroci Twojej” Psalm 86:17
5. Na zakończenie brat Zdzisław Kołacz usłużył krótkim, pożegnalnym tematem: „Panie zostań z nami bo dzień ma się ku wieczorowi”. Temat ten skłaniał wszystkich do refleksji po przeżytych dniach w społeczności braterskiej przy Słowie Bożym.
Pieśnią „Zostań z Bogiem aż się zejdziem znów” i wspólną modlitwą została zakończona ta wspaniała braterska społeczność.
Uczestnicy konwencji wyrazili życzenie, aby notatka z przeżytych chwil została zamieszczona w piśmie „Na Straży”.
Życzymy wszystkim czytelnikom obfitych łask Pańskich, które były udziałem naszym na tej uczcie duchowej.
Wstecz Do góry