|
|
|
Pieśni Wieczorne
Tekst na dzień 8 Kwiecień. Bojaźń Pana jest skałą mądrości, a pokora poprzedza chwałę. Przyp. 15:33
Przypowieść o człowieku, który mając belkę we własnym oku, próbował wyjąć źdźbło z oka swego bliźniego, była skuteczną metodą nauczania zastosowaną przez Mistrza. Przypowieść wskazywała na konieczność posiadania pokory przez tych, którzy by chcieli być wyuczeni przez Pana Boga. Podobnie jak w innych przypadkach, pokora pokazana jest tutaj jako zaleta - cnota nadrzędna. "Humus" - łacińskie słowo używane do określenia pokory oznacza grunt ziemski. To może nasuwać myśl, że ziemia jest tym gruntem, na którym rosną również inne cnoty. Ci, którzy uważają siebie za wiedzących wszystko, nie będą w stanie nauczyć się niczego. Szkocki teolog Chalmers zauważył, że "im więcej człowiek wgląda w siebie, tym więcej znajduje ułomności swego charakteru". Zaś publicysta Weatley powiedział, że "dziesięć tysięcy najgorszych wad u naszych bliźnich wyrządza nam mniej krzywdy, niż jedna nasza najmniejsza wada osobista". Znajomość własnych grzechów i niedoskonałości powinna prowadzić całą ludzkość do pokory. Jakże chwalebne byłoby pamiętanie o tym, że nasz doskonały Mistrz był pokorny i że tacy są również wszyscy święci aniołowie.
R 5029:3
|
|
|
