Saul widząc, że prorok w żaden sposób nie da się nakłonić do pochwały jego czynu przeciwnego Pańskiemu rozkazaniu, zaczął obłudnie przedstawiać, iż te wyborne owce i woły zostały zabrane nieprzyjacielowi na ofiarę Panu, a przy tym będzie z nich wielka uczta dla Izraelitów, ponieważ mięso bydląt tak ofiarowanych było przez nich jedzone. Samuel powstrzymał króla w tym tłumaczeniu się i powtórzył słowa, jakie Pan mówił jemu minionej nocy (co według żydowskiego liczenia było "tej nocy", ponieważ ich dzień zaczynał się wieczorem). Poselstwo Pańskie zwracało uwagę na fakt, że Saul był pokornym gdy został wybrany Pańskim przedstawicielem i posadzonym na tronie i że naonczas był w zupełności gotowym słuchać głosu z nieba, ale z czasem zaczął więcej polegać na sobie a mniej na Panu; mniej zważał na rozkazania Pańskie, dochodził do złego stanu serca i nie dbał wykonać dokładnie Jego polecenia. Świadomie i w przeciwieństwie do Pańskiego rozkazania podzielił łupy i zachował co lepszego, chociaż Pańskie polecenie było odwrotne.
Gdybyśmy tę zasadę zastosowali do wiernych Pańskich w czasie obecnym i przyjęli tę myśl, że Amalekici przedstawiali grzechy, które, według polecenia Bożego mają być wykorzenione zupełnie, burząc wszystko spokrewnione z grzechem, to otrzymalibyśmy z tego dobrą lekcję. Na podobieństwo Saula, wielu jest gotowych zburzyć te najgorsze rzeczy grzeszne, lecz zachowują przy życiu króla grzechu, czyniąc go tylko niewolnikiem. Wielu jest też gotowych wyszukać niektóre rzeczy przez Pana potępione - rzeczy przyjemne i pożądane dla ich upodobań - i często, na podobieństwo Saula, gotowi są twierdzić, że te rzeczy mniej grzeszne zatrzymują w celu ofiarowania ich i tym sposobem uczczenia Boga. Jak przewrotne jest serce człowieka! Jak koniecznem jest aby wszyscy chcący być w harmonii z Bogiem, byli prawdziwymi w sercu, zupełnie szczerymi, aby pod kierownictwem Pańskim mogli odkryć i uśmiercić każdą grzeszną zasadę, złą naukę, złe przedsięwzięcia, bezbożne słowa, myśli i czyny.
Saul próbował bronić swego postępku, upozorował sprawę jak najlepiej i winę za zachowanie łupu na ofiarę złożył na zastępy Izraelskie, które, tak jak i on, chciały złożyć ofiarę Panu. Odpowiedź Samuela jest ośrodkiem i tytułem niniejszej lekcji. Dobitnie wykazał Saulowi to co on sam powinien był wiedzieć i co wszyscy powinni rozumieć, że ofiara jest mniej przyjemną Bogu aniżeli posłuszeństwo Jego Słowu. Nikt nie może złożyć ofiary przyjemnej Panu, jeżeli w sercu nie jest posłusznym Jemu i jeżeli dana ofiara nie wyraża -tego posłuszeństwa.
Podobnie sprawa powinna się mieć i dzisiaj, pomiędzy ludem Pańskim. Nie powinniśmy składać Panu w ofierze bogactwa źle nabytego, ani korzyści, wprost lub pośrednio, źle nabytych. Nasza ofiara musi być z serca i przede wszystkim musi być dobrowolna. Kto oddaje swą wolę, swe serce, Panu, oddaje Mu wszystko; podczas gdy ten co nie przystępuje do Pana w posłuszeństwie swego serca, nie może złożyć ofiary Panu przyjemnej. "Oto posłuszeństwo lepsze jest niżeli ofiara" - jest nauką, która powinna być głęboko wyryta na sercach poświęconych Bogu w Chrystusie Jezusie.
Duch posłuszeństwa jest konieczny we wszystkim; a kto ma tego ducha, będzie nie tylko posłusznym Boskiej woli ale będzie się starał Jego wolę coraz lepiej poznać by ją odpowiednio pełnić. O tej klasie Pismo święte oświadcza: "Gdy się znalazły mowy twoje, zjadłem ich." a także, słowami Pana: "Pragnę czynić wolę Twoją, Boże mój! albowiem zakon Twój jest w sercu moim". - Jer. 15:16; Ps. 40:9.
Saul był pilnym w zwalczaniu czarownictwa i bałwochwalstwa w Izraelu a czyniąc to pełnił dobrą pracę, zgodną z Boską wolą i Jego planem; lecz prorok zwrócił mu uwagę na fakt, że jego gorliwość w tych sprawach nie mogła zrównoważyć jego świadomego zaniedbania Boskiego przykazania. Boskie zakazy przeciwko grzechowi i wszelkiej rzeczy złej, mają być wykonane co do litery, bez względu jak wyniosły byłby grzech pod względem dostojeństwa i miejsca, i bez względu jak wartościowym, pożądanym i miłym byłby dla naszej upadłej natury. Chociażby był tak drogim jak prawa ręka lub prawe oko, nie ma innej drogi dla Pańskich naśladowców jak posłuszeństwo - aż do śmierci.
Chociaż król Saul był odrzuconym zupełnie, jego usunięcie od władzy nie zaraz nastąpiło. Samuel uczestniczył z nim w publicznych ofiarach, z okazji zwycięstwa nad Amalekitami. Przy tej okazji zabił własnoręcznie Agaga, która Amalekitskiego i odszedł od swego mieszkania. Odtąd już więcej nie widział Saula; lecz napisane jest, że "żałował Samuel Saula" - w czym znowu pokazana jest piękność i siła jego charakteru. On był gotowym pełnić Boskie przykazanie zawsze i w każdym szczególe, jednak nie był pozbawiony współczucia i litości ku tym, którzy zboczyli z drogi; - nie litości takiej, któraby czyniła ich jego przyjaciółmi i pobudzała go do spółdziałania z nim w ich złym postępowaniu, ale tej litości, któraby chętnie i każdego czasu spółdziałała z nimi ku sprawiedliwości.
"Straż" nr. 4, 1965r. - Posłuszeństwo lepsze jest nieĽli ofiara. - W.T.3224-1903