W Palestynie znajduje się znaczna ilość grot, czyli jaskiń podziemnych, które służyły ludziom za mieszkanie. Jedna tylko góra Karmel ma ich przeszło tysiąc; znajdują się one również w znacznej liczbie w okolicy Jeruzalemu i na wybrzeżu morza Tyberiadzkiego. Wiele z nich nie mają historycznego znaczenia, inne zaś, więcej słynne, nie wszystkie mogą być na pewno wskazane, że są to właśnie te, a nie inne, o których Pismo Święte wspomina.
W kraju skwarnych dni, a bardzo chłodnych nocy, podobne jaskinie są prawdziwym dobrodziejstwem natury. Suche i zdrowe, częstokroć bardzo wielkie, a według potrzeby dające się łatwo rozszerzyć, jaskinie te były często schronieniem dla ludzi, trzód i wojska. Położone obok szlaków karawanowych służyły podróżnym za gospody; inne zaś bardziej oddalone, samotnym mędrcom i świętym za mieszkanie i prześladowanym za ucieczkę. W nich chowano umarłych; w nich kryli się zbójcy i tułacze. Wszędzie więc, gdzie znajdują się pokłady kredy i kamienia wapiennego, jaskinie były bardzo poszukiwane.
Groty te, czyli jaskinie, można podzielić na trzy rodzaje:
Żydzi używali rozmaitych imion do oznaczenia równin i dolin. Nazwy te częstokroć brano w Piśmie Św. jedne za drugie, stąd nie jest zawsze pewnym, czy w danym wypadku Biblia mówi o równinie, czy też o dolinie.
Równiny. - Równina Jezrael rozpościera się w obszarze rzeki Cyson; okrążona jest górami Karmelu, Gelboe i wzgórzami Galilei; odznacza się wielką płodnością. Inne dawniejsze nazwy tej równiny były: Ezdrelon i pole Mageddo; obecnie nosi nazwę Merdź-ibu-Amir.
Równina ta była widownią wielu bitw i w Starym Testamencie jest wielekrotnie wspominana. Tutaj Debora i Barak odnieśli zwycięstwo nad Sysarą (Sędz. 4:12-15); Gedeon z trzystu ludźmi pokonał olbrzymie wojska Madianickie (Sędz. 7:16-25); Achab pobił tu Benadala, króla syryjskiego (l Król. 20:19-29); tu poległ Jozyasz w bitwie z Necho, królem egipskim. (2 Król. 23:29.) W późniejszych czasach Gabiniusz i Wespazjan pobili tutaj powstańców żydowskich. Krzyżowcy wielekrotnie potykali się tu z Muzułmanami. Tu wreszcie w r. l799 Napoleon Bonaparte walczył przeciw Turkom.
Równina Saron ciągnie się nad morzem Śródziemnym od Karmelu do miasta Jafy, szeroka do 16 klm.; jest bardzo urodzajna, nazywała się "ogrodem Palestyny," choć uprawa jej była do niedawna zaniedbana. Dla wyrażenia ogromu nieszczęść spadających na naród wybrany, Izajasz upodobnia Saron do pustyni: "Płakała i zwiątlała ziemia; zawstydzony jest Liban i uwiądł; Saron się stał jako pustynia." - Izaj. 33:9.
Równina Sefela ciągnie się także po wybrzeżu morza Śródziemnego od Jafy do potoku Egipskiego.
W zachodniej okolicy jeziora Genezaret rozpościera się równina Azor, nazwana tak prawdopodobnie od chananejskiego miasta Hazor.
Na wschód od morza Martwego, a na południu rzeki Amon ciągną się pola, czyli równiny Moabskie, słynne ze swej urodzajności.
"Straż" nr. 6, 1949r. - Dział Informacyjny - Opis Ziemi Świętej - Groty i Jaskinie -