Dział Informacyjny - Opis ziemi świętej

Niniejszym rozpoczynamy w "Straży" nowy dział, w którym podawać będziemy różne informacje o krajach i rzeczach wspomnianych w Biblii; a szczególnie o ziemi świętej, Palestynie, o której tak dużo mówione jest w Starym Testamencie, a także i w Nowym. W czasie obecnym, kiedy na Palestynę zwrócone są oczy nieomal całego cywilizowanego świata, z powodu, że kraj ten stał się ponownie ojczyznę żydów, zgodnie z przepowiedniami Pisma Św., ufamy, że informacje względem Ziemi świętej będą również ciekawe i pożądane dla czytelników "Straży."

Informacje te czerpać będziemy z archeologii biblijnej. Archeologia w ogólności jest to nauka o starożytnościach, czyli o starodawnych krajach, zwyczajach, urządzeniach itp. rozmaitych ludów. Archeologia biblijna zaś jest nauką o starożytnościach biblijnych, czyli o kraju, zwyczajach, oraz społecznych i religijnych urządzeniach Hebrajczyków i tych ludów, z którymi spotykamy się w Biblii. Biblia głównie zajmuje się Hebrajczykami (obecnie nazywamy ich przeważnie Izraelitami lub Żydami), a o innych narodach mówi ubocznie, o ile dzieje tych narodów miały jakiś związek z dziejami narodu wybranego przez Boga. Stąd też archeologia biblijna przeważnie roztrząsa starożytności Hebrajczyków; ubocznie jednak, o ile to przyczynia się do lepszego zrozumienia kultury hebrajczyków, dotyka też starożytności narodów sąsiednich, zwłaszcza Egipcjan, Assyryjczyków i Babilończyków.

Archeologia biblijna, tak jak opracowana jest w języku polskim, zawiera w sobie dość szczegółowe opisy starożytności biblijnych. Oprócz Biblii czerpie ona informacje także z innych źródeł, jak z żydowskiego Talmudu; z dzieł żydowskiego filozofa Filona (urodził się w r. 20 przed Chrystusem, zmarł około r. 40 po Chrystusie); z dzieł żydowskiego historyka Józefa Flawiusza (ur. 37 r. po Chrystusie, umarł około roku 100 naszej ery); z dzieł różnych uczonych rabinów; z dzieł niektórych starożytnych pisarzy pogańskich; z dzieł pisarzy kościelnych, jak i z innych autorów dawniejszych jak i nowoczesnych. Zatem niektóre jej opisy są dość drobiazgowe i rozwlekłe.

W niniejszym dziale informacyjnym nie będziemy więc podawać wszystkich opisów, tak jak one zawierają się w archeologii biblijnej, lecz wyciągać będziemy tylko ważniejsze, szczególnie takie, które pojaśniają pewne wzmianki i krótkie opisy podane w Piśmie Św. Pomijając niektóre wstępne objaśnienia podane w archeologii biblijnej przystępujemy teraz do opisu Ziemi Świętej. W niektórych szczegółach, gdzie opisy podane w archeologii biblijnej nie doprowadzają do naszych czasów, dodamy pojaśnienia z najnowszego amerykańskiego wydania najpoważniejszego dzieła historyczno - informacyjnego - "Encyklopedia Britannica."

Położenie, ogólny wygląd i obszar Ziemi Świętej

Ziemia Święta, według tego jak była określona w wiekach średnich, zajmowała południowo-zachodnią część ówczesnej Syrii, rozciągając się między 31° i 33° szerokości północnej a 32° i 34° długości wschodniej. Granice naturalne Ziemi Świętej stanowią: na północy - góry Libanu i Antylibanu, na wschodzie pustynia syryjska, na południe - półwysep Synaicki, na zachodzie - morze Śródziemne.

Granice Palestyny po pierwszej wojnie światowej, kiedy mandat nad tą ziemią oddany był rządowi Wielkiej Brytanii, były: na północ - francuska sfera Syrii, według francusko-angielskiej umowy w roku l 920, na zachód - morze Śródziemne, na południe - terytorium Egiptu i Hejazu, na wschód - Transjordania, czyli Zajordanie. Jednakowoż w starożytności Zajordanie było częścią Palestyny i obecnie część tegoż włączona jest do nowo powstałego państwa Izraelskiego.

Rzeka Jordan i morze Martwe dzieli Ziemię Świętą na dwie części: Palestynę Zachodnią, między Jordanem a morzem Śródziemnym, oraz Palestynę Wschodnią, czyli Zajordanie - między tą rzeką a pustynią Syryjską. W obu częściach Ziemi świętej wznoszą się jużto pojedyncze góry, jużto pasma gór, będące dalszym ciągiem Libanu i Antylibanu.

Obszar Ziemi Świętej: - Długość Palestyny Zachodniej, licząc od rzeki Nahr el-Kasimije (Leontes) do Bir el-Lebaa (dawniej miasto Bersabe) wynosi 228 kilometrów (około 142 mil angelskich). Szerokość jest rozmaita; w części najbardziej północnej linia przeciągnięta dochodzi zaledwie do 37 klm.; równoległa linia przeprowadzona od Kajsarii (dawna Cezarea Palestyńska) wyniesie 65 klm.; od Jafy - 78; od Gazy 94, wreszcie na południowych krańcach aż l 50 klm. Cały obszar Palestyny Zachodniej obliczają na 15,643 klm. kwadratowe.

Zajordanie, od stóp Antylibanu do rzeki Arnon ma długości 200 klm., szerokości, zaś, od jeziora Tyberiadzkiego do góry Dżebel Huaran (Bazan) - 90 klm. Ku południowi kraj się zwęża, tak, że powyżej Amonu szerokość Zajordania wynosi tylko 40 klm. Cały obszar Zajordania obliczano na 9,481 klm. kwadratowych. Zatem cała Ziemia Święta obejmuje około 25 tysięcy klm. kwadratowych.

Zauważyć tu jednak trzeba, że rozciągłość Ziemi Świętej w rozmaitych czasach była różna. Za Dawida i Salomona granice jej rozpierały się - na wchodzie aż do Eufratu, a na południe - do potoku Egipskiego i zatoki Elanickiej. Wtedy spełniły się słowa wyrzeczone przez Boga do Abrahama: "Nasieniu twemu dam tę ziemię od rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej Eufratu." - 1 Moj. 15:18. Jozue 1:4.

(Ciąg dalszy nastąpi)

"Straż" nr. 1, 1949r. - Dział Informacyjny. - Opis ziemi świętej. -