W wieku Ewangelii Pan ma tylko jeden Kościół, jedną owczarnię owiec naśladujących Go. "Owce Moje głosu Mego słuchają, a Ja je znam i idą za Mną" (Jan 10:27). Od samego początku aż dotąd nie było zmiany w Pańskiej trzodzie, ani w warunkach uczniostwa, ani w obiecanej nagrodzie, jako czytamy: "Jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego." - Ef. 4:4.
Owe drugie owce widocznie będą to inni, którzy staną się naśladowcami Pana pod innymi warunkami i pod innym powołaniem aniżeli to, jakie było w wieku ewangelicznym. Ci, co stanowią obecną trzodę, są powoływani do ofiarowania ziemskiej natury i stania się uczestnikami natury Boskiej, wraz z ich Panem i Pasterzem (Rzym. 12:1-2. 2 Tym. 2:11. 2 Piotra 1:3-4). Stanowiący przyszłą trzodę Pańską, nie będą zaproszeni do ofiary i do przemiany natury; przeciwnie, będą uprzywilejowani do zatrzymania natury ludzkiej i na warunkach posłuszeństwa będą stopniowo doświadczać restytucji do doskonałości cielesnej, umysłowej i moralnej, utraconej przez grzech w raju, a odkupionej wielką ofiarą na Kalwarii. Ci nie są "trzodą" obecnie, ponieważ nie są wezwani do Boskiej natury i do niebieskiego domu; lecz wezwani będą do ziemskiej natury i do Raju przywróconego podczas panowania Mesjasza.
Owe drugie owce są szczegółowo wspomniane przez naszego Pana u Mat. 25:31-46. Zapisana tam przypowieść o "owcach i kozłach" nie stosuje się do obecnego Wieku Ewangelii, ale do wieku przyszłego, w którym panować będzie Mesjasz. Pokazują to wstępne słowa tej przypowieści (w. 31), gdzie czytamy: "A gdy przyjdzie Syn człowieczy w chwale Swojej i wszyscy święci aniołowie (posłańcy) z Nim, tedy usiądzie na stolicy chwały Swojej; i będą zgromadzone przedeń wszystkie narody i odłączy je, jedne od drugich, jako pasterz odłącza owce od kozłów."
Zbawiciel nie okazał się jeszcze w Swej chwale i obietnicą jest, że "gdy się Chrystus, On żywot nasz, okaże, tedy i my z Nim (Kościół, owce obecnego wieku) okażecie się w chwale" (Kol. 3:4): Mówiąc inaczej: zwycięskie owce wieku ewangelicznego będą złączeni z Owym Wielkim Pasterzem w Jego dziele dla świata, w czasie Jego panowania. Cała ludzkość będzie wtedy na sądzie, czyli próbie, aby dowieść, którzy wyrobią W sobie usposobienie owiec, a którzy usposobienie kozłów.
Podczas tego tysiąca lat ci, co wyrobią w sobie ducha posłuszeństwa, będą przyjęci jako owce Pasterza, po prawej stronie łaski, jako godni wiecznego żywota; a przy końcu tego okresu, usłyszą Jego słowa: "Pójdźcie błogosławieni, odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata." - W. 34.
Natomiast ci, co będą przeciwnego ducha, którzy pomimo korzystnych warunków owego i chwalebnego okresu, nie rozwiną w sobie charakterystyk Pańskich owiec-łagodności, cichości, pokory, miłości itp. - uznani zostaną za niegodnych żywota wiecznego, niegodni uznania za owce Pańskie. Do owego czasu ci zajmą miejsce po lewicy niełaski i zostaną odrzuceni. Klasa owiec pozostanie w Pańskiej łasce i dostąpi hojnego wejścia do wiecznego żywota, gdy zaś klasa kozłów będzie odrzucona, jako niegodna życia i dozna najwyższej niełaski Pasterza, czyli wiecznego karania.
Jednakowoż karą tą nie będą wieczne męki, lecz śmierć wieczna - śmierć trwająca po wieki wieczne; albowiem Pan nie stanie się już więcej ofiarą, ani udzieli dalszej sposobności tym, co odrzucą tak łaskawe zarządzenie Boże podczas chwalebnego panowania Chrystusowego. Jak w przypowieści tej, kozły użyte są za symbol tych, co będą przeciwni Panu, tak ogień użyty jest za symbol zniszczenia klasy kozłów. Ogień jest najbardziej niszczącym przewodem jaki znamy, trafnie więc użyty jest za symbol zupełnego i wiecznego zniszczenia. Myśl zawarta w wierszu 46 mogłaby być najlepiej wyrażona tymi słowy: "I pójdą ci na odcięcie (po grecku, kolasin) wieczne (od życia), ale sprawiedliwi do żywota wiecznego."
"Straż" nr. 7, 1947r. - Inne owce, nie z tej owczarni - W.T.4784