Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Pytanie
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

PRAWA DO ŻYCIA - W porównaniu z zasługą.

Jaka jest różnica pomiędzy Jezusowym prawem do życia a Jego zasługą?

Odpowiedź w zupełności zależy od myśli i punktu widzenia osoby pytającej. Jezus ma zasługę, o której już było mówione; i On tej zasługi nie wyda nigdy nikomu. Nie wyda Swojej zasługi jako Syn Boży. Gdyby ją wydal w takim znaczeniu, nie zostałoby z niej nic dla Niego. Jednakowoż myśl będąca podłożem tego pytania może być całkiem dobra. Ofiara jaką Jezus uczynił i jakiej dokonał na Kalwarii, była Mu specjalnie zaofiarowana i przez nią otrzymał On wyższą naturę. Złożył Swoją ziemską naturę i to zostało Mu zaliczone na Jego korzyść. Wszystko zależy od tego, jak używamy to słowo "natura". Ziemską naturę, czyli życie Jezus złożył w ofierze i to ma być użyte jako cena Okupu za cały świat, skoro tylko Jezus będzie gotowy objąć panowanie nad światem, lecz to się jeszcze nie stało. "Świat ciągle jeszcze w złym położony jest". A przecież świat nie leżałby ciągle jeszcze w złym, gdyby, jak to nam mówią pewni ludzie, Jezus zastosował już Swoją zasługę.

Kiedy nadejdzie czas odpowiedni, Jezus obejmie Swą wielką władzę, i będzie gotowym do błogosławienia; wówczas zastosuje Swoją zasługę, czyli zasługę Swych ziemskich praw do życia, na rzecz całej ludzkości. Wówczas zaczną się błogosławieństwa dla "wszystkiego ciała," albowiem Królestwo będzie źródłem wszystkich błogosławieństw. To jeszcze nie jest zastosowane wobec świata. Ludzie ciągle jeszcze są dziećmi gniewu, ale gdy Jezus zastosuje Swoją zasługę, ludzie już więcej nie będą dziećmi gniewu. Potem wszyscy zostaną oddani Chrystusowi, Sprawiedliwość będzie patrzeć tylko na Jezusa, a wcale nie na ludzkość. Wreszcie, przy końcu tysiąca lat, Jezus ustąpi na strona i odda wszystkich ludzi Ojcu Swemu, albowiem ludzie będą już wówczas mogli stanąć przed obliczem Boga.

KPiO 1912; ang: 444