Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Pytanie
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

NAMIĘTNOŚCI - Krzyżowanie cielesnych namiętności.

"Którzy są Chrystusowi, ciała swoje ukrzyżowali z namiętnościami swoimi." Czy to obejmuje także naturalne, lecz niepotrzebne stosunki małżeńskie, pomiędzy poświęconymi? Czy nie jest to częścią naszej ofiary?

Biorąc taki tekst musimy być ostrożni i porównać go z innymi tekstami Pisma świętego, aby upewnić się, że nie przekraczamy właściwej granicy. Gdyby jeden ustęp Pisma Świętego wyrażał całe poselstwo Boże, to nie mielibyśmy Biblii. Jeżeli chcemy rozumieć drogę Pańska i Jego wolę w pewnych rzeczach, to musimy zdobyć rozumny pogląd na wszystkie Pisma traktujące o danym, przedmiocie.

W liście do Koryntian, Apostoł pisze o stosunkach jakie powinny panować pomiędzy mężem a żoną. Mówi on tam, że jedno drugiego nie powinno oszukiwać, czyli nie pozbawiać przynależnych mu praw, a następnie napomyka o niektórych obopólnych ograniczeniach w stosunkach pomiędzy mężem a żoną w Panu. Myślę jednak, iż jest dosyć właściwym powiedzieć, że chociaż oświadczenie Apostoła nie oznacza zupełnej powściągliwości od wszystkiego, co należy do cielesnego mężczyzny i cielesnej niewiasty, to jednak znaczy ono, że ukrzyżowawszy wszelkie namiętności i pożądliwości ciała, poświęcone małżeństwa starać się będą żyć na wyższym poziomie, zużywając swój czas i energię w tym co jest najkorzystniejsze dla nich, co przynosi największą chwałę Panu i najwięcej dobrego drugim, z którymi mają styczność. Zatem, poświęciwszy nasze uczucia i samych siebie Bogu, znaczyłoby. że według naszych ograniczeń - a te nie są jednakowe u wszystkich, ale każdy według ograniczeń własnego ciała - każdy powinien starać się doprowadzić samego siebie do takiego stopnia poddaństwa Bogu, aby jego myśli i wszelkie czynności życiowe były w harmonii z Bogiem.

Nie jest to zasada, którą by ktoś z nas mógł stosować do drugiego brata lub do drugiej siostry; każdy powinien ją zastosować do samego siebie, a drugim niechaj pozostawia wolność czynienia co najlepiej mogą i co uważają że byłoby ku chwale Bożej i ku dobru ich samych i drugich. Takim jest umiarkowanie zalecane w Piśmie świętym.

KPiO 1907; ang: 9