Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

DUSZA - Określenie Biblijne.

Co to jest dusza z punktu biblijnego? Czy jest nieśmiertelna?

To jest za duże pytanie na zebranie pytań. Zajęłoby godzinę czasu wytłumaczyć właściwie przedmiot o duszy. Ja wam powiem, jakie określenie dał pewien metodyski biskup, co do duszy i może to będzie miało pewną wartość dla niektórych. Oto takie dał objaśnienie: "Dusza jest bez ciała, niema żadnego kształtu ani części; nie ma zewnętrza, ani wnętrza, ,i można ich pomieścić milion w skorupę orzecha". On mógł tak dobrze powiedzieć bilion, lub tysiąc milionów, ponieważ ów biskup objaśniał "nic". To co niema wnętrza, ani zewnętrza, bez ciała, bez kształtu, lub części - jest niczym. Jak ktoś może wypełnić choćby skorupę z orzecha różnego rodzaju czymś, co jest niczym?

Według nauki biblijnej, dusza jest zupełnie coś innego. Ludzie omawiają te rzeczy, lecz używają na przemiany wyrażenia dusza i duch, raz jedno, raz drugie. Biblia jednak rozróżnia jedno od drugiego i nie powinniśmy mieszać tych wyrazów. Wiecie co jest ciało, a co jest dech żywota. Ciało Adama Bóg uformował z prochu ziemi i tchnął w nozdrze jego dech żywota (wyraz ten użyty jest w liczbie mnogiej), dech zwykły, jaki posiadają wszystkie istoty żyjące. Różnica między Adamem a innymi stworzeniami nie polegała na dechu, albo duchu żywota. Człowiek posiada ten sam dech żywota. Różnica jest w tym, że posiada lepszy, subtelniejszy organizm. Jak możemy to wiedzieć? Postawmy psa obok człowieka. Przypatrzmy się, jak wyglądają ich głowy. Głowa psa pochyła, niema tam wcale miejsca na władze rozumu, a przynajmniej bardzo małe miejsce na przyrządy myślenia, które posiada człowiek. Człowiek ma więcej mózgu niż pies. Gdybyśmy mogli uczynić psa z taką głową jak człowiek, to mógłby myśleć jak człowiek.

Pan Bóg jednak nie uposażył żadnego zwierzęcia, tak jak człowieka, ponieważ uczynił go na podobieństwo Swoje, dając mu zdolności umysłowe, wyższe od wszystkich zwierząt. Ody Bóg tchnął w organizm przedtem przygotowany dech żywota, członki jego zaczęły się poruszać, a mózg zaczął pracować - zaczął myśleć. Organizm ożywiony duchem żywota Biblia nazywa istotą żyjącą, indywiduum, nie ciałem, ani życiem, lecz tym co stało się wynikiem połączenia, to jest - duszą. Biblia zawsze odwołuje się do duszy, a nie do ciała. Nikt nie myślałby mówić do mojej ręki, bo wspomniałby: Co ręka o tym wie? Ani nikt nie przemawiałby do mojego mózgu, lecz do mojego rozumu. Mózg jest środowiskiem władz umysłowych, jest tą władzą duszy, Istoty, do której przemawiamy - istoty żyjącej.

Skoro tylko dech żywota opuści organizm, ciało zostaje jak było przedtem. Gdy iskra życia uchodzi, dusza przestaje istnieć. Gdzie dusza idzie tedy? Nigdzie nie idzie. Na przykład: Gdy ktoś zdmuchnie świecę, płomień, jaki zapalona świeca dawała przestał istnieć, on nigdzie nie poszedł, lecz znikł.

Podobnie dzieje się z człowiekiem. Gdy iskra życia uchodzi E organizmu, dusza umiera, przestaje istnieć. Biblia mówi o duszy, że śpi, używając na to pięknego obrazowego wyrażenia Bóg przygotował dla człowieka przyszłe życie. Wyrażamy się, że człowiek umarł, a także, że on tylko śpi. Czemu? Ponieważ Bóg obiecał, że On wzbudzi człowieka. Lecz to nie znaczy, że ciało będzie wzbudzone, ono powraca do prochu, a duch wraca do Boga, który go dał. Lecz jak mógł duch wrócić do Boga, jeżeli nie poszedł w jakiś sposób? Duch żywota jest to przywilej, albo władza życia. Ten przywilej był dany pierwszemu rodzicowi na pewnych warunkach. Jak tylko przestąpił prawo Boże, on utracił przywilej. Adam nie umarł w tej samej chwili co zgrzeszył. Bóg dozwolił mu mieć tę iskrę życia na pewien czas, aby mógł prowadzić walkę z cierpieniami i ostem, lecz gdy umarł, iskry tej nie było już więcej.

To było w ręku Boga, więc mógł dać człowiekowi na pewien czas; coś w podobieństwie jak ja bym komuś pozwolił używać mego ubrania aż do jutra. Na drugi dzień bym rzekł: Termin skończony, przywilej odjęty. Podobnie człowiekowi był dany przywilej posiadania życia, dopóki trwał w harmonii ze Swoim Stwórcą. To prawo dane człowiekowi powróciło do Boga, gdy umarł już go więcej nie posiadał. Gdy Adamowi rodziły się dzieci, one posiadały tę iskrę życia, jaką otrzymały od niego. Gdy one umarły, ich prawo posiadania życia powróciło do dawcy życia.

Jak mogą oni znowu otrzymać życie? Wielka miłość Boża przygotowała inny sposób, przez który będzie możliwe otrzymać życie ponownie, to jest przez ocenienie tej miłości Bożej. "Kto ma Syna, ma żywot, kto nie ma Syna Bożego nie ma żywota." (1 Jan 6:12). Całe zarządzenie polega na Chrystusie. Gdy Chrystus ustanowi Swoje królestwo i przyjdzie czas na wzbudzenie umarłych, wszyscy umarli powrócą do życia. To nie znaczy, że ciało będzie wzbudzone, ponieważ elementy, z których ono było złożone może rozwiały się po ziemi, lecz Biblia mówi, że Bóg przywróci duszę. "Nie zostawisz duszy mojej w grobie." Bóg wzbudził Jezusa od umarłych, nie zostawił duszy Jego w śmierci. Podobnie każda dusza ludzka zostanie wzbudzona, lecz nie ciało.

Pewnego razu niedowiarek postawił takie pytanie: Człowiek umarł i został pogrzebany pod wielkim drzewem. Po kilku latach wydarzyło się, że ludzie kopali pod tym drzewem i zauważyli, że korzenie tego drzewa wciągnęły w siebie soki tego ciała i przybrały kształt ciała ludzkiego. Drzewo to było użyte na różne rzeczy i wysłane w różne części kraju; pytanie więc w jaki sposób ten człowiek dostanie swoje ciało z powrotem? Jak Pan Bóg będzie mógł wzbudzić to ciało? On się potknął o myśli, których Bóg nie umieścił w Biblii. Pismo święte mówi, że Pan Bóg da człowiekowi ciało, jakie On zechce. Ci z klasy Kościoła otrzymają ciała duchowe, zaś świat otrzyma ziemskie ciała. Pan Bóg obiecał wzbudzić duszę, istotę, która ma powrócić do egzystencji. Bóg postara się, ażeby każda dusza otrzymała takie samo ciało, jakie poszło do grobu.

KPiO 1913; ang: 666