Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

CHRONOLOGIA - Początek czy koniec czasu ucisku w 1914 roku.

Czy czas ucisku zacznie się czy skończy w roku 1914 i dlaczego?

Odpowiadamy, że były różne czasy ucisku. (Wiemy, że mamy nawet ucisk w tym tu kąciku - a przy tej sposobności Pastor Russell roześmiał się i wskazał na swoje małe biuro). Były i będą czasy ucisku, o ile to się odnosi do Kościoła. Zważcie tylko na prześladowanie. Lecz tu idzie o "Czas wielkiego ucisku", o którym mówi Daniel w dwunastym rozdziale w słowach: Będzie ucisk, jakiego nie było odkąd narody poczęły być, a Pan nasz dodaje: "Ani potem nie będzie".

O tym właśnie czasie ucisku mówimy, a ucisk ten ani się nie rozpocznie, ani się nie skończy w roku 1914. Czas ucisku może się i zaczyna teraz, ale ten początek jest dopiero zapowiedzią właściwego ucisku. Jeżeli ma nastąpić trąba powietrzna, to o jej nadejściu wnioskujemy z tumanów kurzu i dalekich odgłosów, które powstają, zanim jeszcze wicher zacznie zmiatać domy z powierzchni ziemi; taką zapowiedź widzimy w tym, co się teraz dzieje w Rosji. Czas ucisku, straszny czas anarchii, już tam faktycznie zaczyna się, coś na podobieństwo obłoków kurzu przed trąbą powietrzną, lecz jest on zaledwie wstępem do okropnej anarchii. Co do tego jak długo potrwa czas ucisku, nie wiem tego, ale wyobrażam sobie, że nie może potrwać długo. Weźmy na przykład, takie miasto jak Pittsburgh lub Alleghany; w dawnych czasach miasta te mogły przetrzymać długie oblężenia i walki, ponieważ zaopatrzone były na całe miesiące i lata w prowianty wszelkiego rodzaju, np. Port Arthur. Nasze miasta nie mają takich długotrwałych zapasów żywności, żyjemy w nich z dnia na dzień. Kiedy przychodzi anarchia, sprowadza za sobą straszliwe stosunki i trudno pomyśleć, aby mogła trwać długo. Koniec musi przyjść, jak sądzę w ciągu najwyżej jednego roku. Miasta będą odcięte od świata przez przerwanie komunikacji kolejowej, a zresztą nigdzie nie będzie pokoju, więc żywności prędko zabraknie. W czasach dzisiejszych, kiedy ludzie chwytają natychmiast każdą Rzecz, jaka im w ręce wpadnie, nie sądzę, aby farmerzy chcieli siać i zbierać pszenicę jedynie po to, żeby ją potem oddać za darmo.

KPiO 1905; ang: 71