Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Artykuł
Drukuj Cały Numer
Zauważenie zmian dyspensacyjnych.
1965 Numer 7.
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

Zauważenie zmian dyspensacyjnych

Lekcja z Dziejów Apostolskich 11:4-15
"Przez imię Jego (Jezusowe), odpuszczenie grzechów weźmie każdy, co weń uwierzy." - Dzieje Ap. 10:43.

Wiadomość o wizycie Piotra w domu Korneliusza, o ochrzczeniu go i o przyjęciu kilku z pogan do kościoła chrześcijańskiego, wywołała znaczną sensację - nie tylko w Jerozolimie ale i w całej Judei. Możliwie, że Piotr był wezwany do Jerozolimy przez braci aby udzielił pewnego wytłumaczenia o tej innowacji; - albo też dowiedziawszy się o tej sensacji;, on sam udał się tam dobrowolnie aby sprawę wyjaśnić i zaniepokojone ta. sprawą umysły uspokoić i wykazać właściwość swego postępowania.

Piotr zabrał z sobą owych sześciu braci, którzy towarzyszyli mu do domu Korneliusza. To było rozsądnym, bo jakkolwiek Piotr mógł być pewnym co do właściwości swego postępku, słusznem było aby i ci bracia dali świadectwo w tej sprawie, aby nie dawać podstawy do dalszej krytyki lub podziałów w kościele.

Dostrzegamy Boską opatrzność w całej tej sprawie - iż

  1. do służby tej wybrany był Piotr, najstarszy i, pod niektórymi względami najsilniejszy z Apostołów i
  2. że on był opatrznościowo kierowany, aby zabrał z sobą sześciu zacnych braci z Joppy.

W taki to sposób Pan nadzoruje sprawami Swego ludu, chociaż pozostawia sprawy bez szczególniejszych objawień - ucząc ich raczej przez ich doświadczenia i opatrznościowe kierownictwo.

Bóg mógłby posłać anioła do Apostołów w tym czasie, aby ich pouczył że "siedemdziesiąt tygodni" łaski dla Izraela przeminęło; i że teraz, stosownie do Boskiego planu, Ewangelia miała być głoszona nie tylko Żydom ale i wszystkim z każdego narodu, którzy mieliby "słuchające uszy" i oceniające serca. Lecz objawienie to wiernym w taki sposób, byłoby niekorzystnem z trzech powodów:

  1. Wierni byliby pobudzeni postępować więcej widzeniem aniżeli wiarą;
  2. ustanowiony byłby precedens, według którego i później wierni spodziewaliby się cudownych instrukcyj a tym samym umysły ich byłyby odwrócone od Pism, które Bóg zamierzył, iż miały być światłością na drodze naszej;
  3. cudowne instrukcje utrudniają umysłowe rozważanie i badanie podstawowych zasad, co jest ważnem do pomnażania się wiernych Pańskich w łasce i znajomości.

Trudności z Niezrozumienia

Nie powinno nas dziwić, że apostołowie sprzeciwiali się Piotrowi za jego pójście do pogan z poselstwem Ewangelii; bowiem było to przeciwne wszelkim tradycjom ich narodu w minionych szesnastu stuleciach - a nawet na pozór przeciwne wielu orzeczeniom proroczym. Należało więc kierować się rozsądkiem aby to nowe światło nie sprowadziło ich do przesadnej wolności przeciwnej Słowu Bożemu. Prawdopodobnie pamiętali o Boskiej obietnicy, że błogosławieństwo miało spłynąć na świat przez Izraela - "moc narodów przyjdzie do ciebie; pobudują cudzoziemcy mury twoje"; "naród ten i królestwo, którećby nie służyło, zginie" itd. - Izaj. 60:5,10,12.

Mogli także mieć na uwadze słowa samego Pana, jakie powiedział im na początku, kiedy rozsyłał apostołów, a później owych siedemdziesiąt uczni: "Na drogę pogan nie zachodźcie i do miast Samarytańskich nie wchodźcie", bo "nie jestem posłany tylko do owiec, które zginęły z domu Izraelskiego." - Mat. 10:15; 15:24.

Mając to na względzie apostołowie i bracia spełnili tylko swój obowiązek, wzywając Piotra do wytłumaczenia się - aby wglądnąć czy aby nie nadużyto wolności w Panu - czy czasami nie posunięto się dalej aniżeli wskazywały Pańskie zarządzenia. Oni zrozumieli, że nastąpiła zmiana dyspensacji i że w pewnym znaczeniu Izraelici zostali odsunięci od łaski Bożej, do której przyjmowani byli tylko resztki z Izraela, przyjmujący Chrystusa; lecz nie zrozumieli w zupełności co to wszystko miało oznaczać i w jaki sposób Boskie obietnice ześrodkowane w Izraelu, miały się jeszcze wypełnić. Obecnie, w świetle opatrznościowego kierownictwa i nauk apostolskich, a także w świetle wypełniających się proroctw, możemy widzieć i rozumieć wiele spraw lepiej aniżeli mogły być zrozumiane wtenczas.

Rozeznajemy, że Izrael cielesny był odrzucony i zaćmiony ślepotą, która miała trwać około dziewiętnaście stuleci. Widzimy, że w międzyczasie duchowe nasienie Abrahamowe było wybierane, najpierw z cielesnych Izraelitów, którzy byli znalezieni godnymi, a następnie liczba kościoła była dopełniona z wybranych z pogan - takich, którzy objawiali ducha Abrahamowego, ducha wiary i posłuszeństwa. Rozpoznajemy, że ten duchowy Izrael nie był szczegółowo określony w obietnicach i proroctwach; lecz że kościół był wliczony w tychże proroctwach jako członkowie Mesjasza, którego Głową jest Jezus, a "nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki" (Rzym. 9:5). Dostrzegamy, że dopiero po dopełnieniu ciała Chrystusowego, Boskie obietnice dla Izraela cielesnego wypełnią się; - wtedy ich zaślepienie będzie od nich odjęte (Rzym. 11:26-32) i staną się narodem przodującym na ziemi, przedstawicielami duchowego Królestwa Bożego, uwielbionego kościoła, ciała Chrystusowego. Wtenczas "moc narodów" przyjdzie do nich i wszystkie sprawy ziemskie będą współdziałać, a przez Izraela błogosławieństwo Boże spływać będzie na wszystkie rodzaje ziemi.

Oskarżenia Na Piotra

Jest poniekąd dziwnem, że oskarżeniem przeciwko Piotrowi nie było, iż on uznał Korneliusza chrześcijaninem, że ochrzcił go i jego domowników, ale że wszedł do ich domu i jadł z nimi - co uważali za postępek odwrotny od zwyczaju żydowskiego, ustalonego pomiędzy nimi od niepamiętnych czasów. Piotr apostoł w swej obronie też zignorował zupełnie ich zarzuty a bronił się tak jakoby zarzucano mu to co nam zdawałoby się, iż powinni zarzucać - że przyjął poganina do braterstwa chrześcijańskiego. Jednak sposób zastosowany przez Piotra był właściwy i, niezawodnie, kierowany był opatrznościowo.

Mieści się w tym nauka dla wiernych Pańskich, że zawsze jest lepiej omawiać podstawowe zasady jakiejkolwiek sprawy i Boskie prawa, aniżeli dysputować nad ludzkimi tradycjami, narodowymi zwyczajami, wiekowymi obyczajami itp. Gdy św. Piotr wyłożył wszystkim zasadnicze szczegóły owej sprawy, kwestia obyczaju społecznego została rozstrzygnięta; podczas gdy zaczętoby omawiać społeczne obyczaje, to poważne zagadnienie nie byłoby dotąd rozstrzygnięte ani ustalone.

Piotrowa Prosta i Szczera Obrona

Proste, skromne i szczere wyjaśnienie Piotrowe, było powtórzeniem faktów w owej sprawie. On uważał, że dowody, które jego przekonały, iż postąpił właściwie, przekonają tak samo innych, i tak się też stało. On mógłbył bronić swej "osobistej dostojności", obstawając, że to co on uczynił, nie było sprawą ich ani kogokolwiek - że on był apostołem i to najstarszym z nich, szczególnie kierowanym przez Pana; że już naprzód Pan oświadczył, iż jemu dane były klucze królestwa i że jak pierwszego z tych kluczy użył do ogłoszenia Boskiej łaski w dniu Pięćdziesiątnicy, tak teraz użył drugiego, na otworzenie drzwi łaski dla pogan.

Takie wyjaśnienie, chociaż zawierałoby w sobie wiele prawdy, nie byłoby jednak najroztropniejszym w tym wypadku. Sposób skromniejszy, łagodniejszy i więcej braterski, jaki on obrał, mówi lepiej o jego postawie serca, o jego pokorze, miłości do braci i o jego pragnieniu aby sprawę uczynić tak prostą i wyraźną by nikt nie potrzebował się nią zgorszyć. Gdyby w tej sprawie Piotr okazał się aroganckim, szorstkim, poważne rozdwojenie mogłoby z tego wyniknąć w kościele. Lecz Pan był u steru, i gdyby Piotr nie znajdował się w odpowiednim stanie serca, Pan nie użyłby go do tej służby, ale użyłby innego, pokorniejszego brata.

Dobra nauka mieści się w tym dla wszystkim a szczególnie dla tych, co wybierani są na przewódców w różnych gromadkach ludu Pańskiego. Jest to nauka pokory, braterskiej uprzejmości i miłości. Wszelkie objawy wyniosłości, zarozumiałości lub dyktatorstwa są nie przystojne pomiędzy ludem Pańskim, a szczególnie gdy objawiają się w takim, który ma służyć Panu i Jego sprawie. Okazujący ducha wyniosłego, powinni być uważani za nieodpowiednich do tej służby, podczas gdy odznaczający się duchem skromności, jakiego Piotr okazał przy tej okazji, powinni być więcej cenieni przez wszystkich.

Św. Piotr opowiedział swoje doświadczenia i Pańskie kierownictwo do najdrobniejszych szczegółów, aby bracia mogli wniknąć w sytuację, tak jakoby tam byli; i dla ich uznania napisane jest, że po wysłuchaniu Piotra, nie tylko przestali szemrania i obwiniania, ale chwalili Boga za to, co się stało. To dowodzi, że ich opozycja do rozszerzenia się łaski ewangelicznej, nie wynikała z ciasnoty, lub zawziętości serca, ale z sumiennego poczucia względem Boskich zamysłów. Wierni stopniowo poznawali, że w Boskiej opatrzności nowa dyspensacja była wprowadzana, a jedyną ich troską było aby nie wyprzedzać ducha Pańskiego, ale ochotnie przyjmować Jego kierownictwo przez Słowo i opatrznościowy nadzór, aby stosownie do tego postępować.

Lekcje Na Czasy Obecne

Podobnie, dziś żyjemy w czasie zmian dyspensacyjnych; Boska opatrzność wprowadza lud Pański do lepszego zrozumienia Jego planu - do bliższego rozeznawania zmian dyspensacyjnych, jakie teraz następują. Pierwsze, że jak przy końcu wieku żydowskiego, nominalne systemy cielesnego Izraela były przez Pana odrzucone, podobnie nominalne systemy duchowego Izraela są odrzucone a "Izraelici prawdziwi" są zgromadzani do "gumna" Pańskiego.

(Zakończenie w następnym wydaniu)

W.T.2995-1902