Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Artykuł
Drukuj Cały Numer
Dział Informacyjny - Opis Ziemi Świętej - Góry.
1949 Numer 4.
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

Dział Informacyjny - Opis Ziemi Świętej
Góry

(Ciąg dalszy)

Góry Judy

Od strony południowej przylega do gór Samarii pasmo skaliste zwane górami Judy, od pokolenia Judy. Pasmo to wznosi się stopniowo do 2400 stóp nad powierzchnią morza.

Północno - zachodnia część tych gór opada na zachód ku pięknym równinom Saronu i ku morzu Śródziemnemu, na wschód ku Jerychońskim równinom i dolinom Jordanu. Do tej części należą okolice i góry Jeruzalemskie, góra Oliwna, oraz góry Syjon i Moria. Tu wznosi się, na wschodnim krańcu gór Judy, a na północnym wschodzie od Jerycha, góra Kwarantania, pamiętna według podania, 40-dniowym pobytem i postem Chrystusa Pana na puszczy.

Góry Peratzim, blisko miasta Baal-Faryzim, gdzie Dawid pobił Filistynów, ukazują w okolicach Gabaonu, niektórzy zaś na północno - zachodzie Betlejemu pomiędzy Wady Amel a Wady Bitter.

Góra, "która była przeciw Hebronowi" (Sędz. 16:3), a na którą Samson zaniósł bramy miasta Gazy, jest, według mniemania niektórych, dzisiejsze Tel et-Munta, o pół mili drogi od Gazy.

Środkowa część gór zajmują okolice Hebronu i Judzkiego Karmelu. Tu właśnie Dawid, po zwycięstwie odniesionym nad Amelekitami, przez pewien czas przebywał; tu również opadał tej góry, Nabal, mąż Abigail, miał swe obszerne posiadłości.

Zachodnia strona gór Judy, na całej swej szerokości pomiędzy Jaffą a Gazą, łagodnie spada w lekkich pagórkach ku nadmorskim równinom Sefela, wschodnie zaś części tych gór zniżają się stopniowo w obszerne płaszczyzny, na których znajduje się też puszcza Judy, w szerokości od ujścia potoku Cedron aż do Asergadda.

Dziki jest widok gór Judy, które jednak z powodu swej rośliności i dość obfitych wód, są niejako pierwszą oazą dla karawan idących od pustyni Synai. Do nich na południu przylegają góry Amorejczyków, które ciągną się do pustyni Sin w bliskości Kades i łączą się z górami Seir.

Góry Zajordania

Po drugiej stronie Jordanu ciągną się góry od Antylibanu, czyli Hermonu, ku południowi. Od najwyższego szczytu Antylibanu rozchodzą się dwa pasma gór; jedno (Dżebel Safed) okalające źródłowisko Jordanu i jeziora Merom od strony zachodniej, drugie zaś (Dżebel Heisz), od strony wschodniej.

Pasmo wschodnie, wijące się z północy na południe, spada do poziomu północnych wybrzeży jeziora Genezaret, u stóp którego rozpościera się znacznych rozmiarów równa i niezmiernie urodzajna wyżyna, zamykająca w sobie cały wodny system rzeki Jarmuk (Hieromax). Jest to obszar królestwa Basan, kraina Haran i Gaulan. Na pozór kraj równy, bogato nawodniony i pszeniczny, jednak położony na znacznej wysokości.

Kraj ten uważano zawsze za najżyźniejszy. Te jego własności dostarczały wiele przenośni prorokom. Nazwa tej ziemi jest dla nich synonimem obfitości. Ezechiel pomiędzy obietnicami pomyślnymi wyraził i takie myśli: "Mięso mocarzy jeść będziecie ... baranów, cielców i kozłów, którzy potyli w Basan." (Ezech. 39:18.) Psalmista zaś o nieprzyjaciołach swych wyraził się: "Byki z Basan obległy mnie." (Ps. 22:13.) Prorok Amos nazwał magnatów Izraelskich, którzy uciskali biedniejszych, "krowami Basańskimi." (Am. 4:1.) Jak w krajach ubogich w lasy cenione były dęby Basanu, okazuje się z Ezechiela 27:6.

W środku Zajordania, na wschód od równiny Jordanu przeciąga się łańcuch gór Galaad (hebr. Gilead) ; na południe zaś od Galaadu wznoszą się góry Abarim zwane także górami Moab. Między szczytami tych gór zasługują tu na szczególną uwagę Nebo (naprzeciwko Jerycha), skąd Mojżesz przed śmiercią oglądał Ziemię Obiecaną (4 Moj. 27:12; 5 Moj. 3:27; 34:1), oraz Fazga i Togor, z których Balaam błogosławił lud Izraelski. - 4 Moj. 23:14,18.

Do gór Abarim od strony południowej przytykają góry Edomczyków. W paśmie tym leżą góry Sela i Hor. Na tej ostatniej umarł Aaron, brat Mojżesza. - 5 Moj. 32:10.

O zdrowotności tych okolic pisał Burckhardt następująco: "Powietrze tu jest czyste, a chociaż lato bardzo gorące, to jednak z powodu panujących wiatrów temperatura znośna. W żadnym kraju nie widziałem tak mało chorych jak tu." - Te więc własności usprawiedliwiają poniekąd nazwę jaką starożytni nadali tej części Palestyny, a mianowicie "Palaestina salutaris" (Palestyna zdrowa).

(Ciąg dalszy nastąpi.)